ปฐมสมันตปาสาทิกา - ประโยคสอนการบำรุงคุณแม่คุณพ่อ : หน้า 134/217

ประโยค - ปฐมสมันตปาสาทิกาแปล ภาค ๑ หน้า ๑๓๓ ด้วยมือทนเอง เหมือนอย่างสามเณรฉะนั้น ชนเหล่าใดอ่อนบำรุง ประเคน ประคับ ประคองมารดาและบิดา ภิกษุควรทำสังฆ์เหมือนเหล่านั้น อย่างนั้นเหมือนกัน คุณผู้ที่ชื่อว่า ไวกัจฉา ได้แห่ง ผู้รับอาสาจ้างแล้ว ตัดฟันไปบ หรือทำงานอะไร ๆ อย่างอื่น เมื่อเกิดเป็นโรคขึ้นแก่เขา ภิกษุควรทำกัสสัปให้อดพวกาญจาวพบเห็น ส่วนผู้ใดเป็นเพียงคนอภัยภิกษุทำงานในทุกอย่าง ภิกษุควรทำสังฆ์ให้แก่คนเหล่านั้นเหมือนกัน แต่ในปัญหาปา๓๓ ก็ควรปฏิบัติเหมือนในสามเณรฉะนั้น [ ภิกษุควรทำยาให้คน ๑๐ จำพวก ] ภิกษุควรทำยาให้แก่ชน ๑๐ จำพวก เมื่อนั้นอีก คือ พี่ชาย ๑ น้องชาย ๑ พี่หญิง ๑ น้องหญิง ๑ น้ำหญิง ๑ ป่า ๑ อาชาย ๑ ลุง ๑ อาหญิง ๑ น้ำชาย ๑ ก็เมื่อจะทำให้แก่มนุษย์นี้พยามเป็นต้นนั้นแน่สมควรควรเอาสามเป็นของคนเหล่านั้นนั้นแล ปรุงไว้ย่งเดียว. แต่ถ้ามีของของชนเหล่านั้น ไม่เพียงพอ และชนเหล่านั้นก็อร้องอยู่ว่า " ท่านอร่อย ! โปรดให้พวกกระผมเกิด พวกกระผมจักฉวยคืนแก่พระคุณท่าน," ควรให้เป็นของยิ้ม ถึงหากพวกเขาไม่ร้อง, ภิกษุควรพูดว่า " ตามมา มีสัตว์อยู่ พวกนางถือเอาเป็นของยิ้ม" หรือควรทำความผูกใจไว้ว่า " สิ่งของของชนเหล่านั้นจังเมื่อได เขาจักให้เมื่อ นั้น" ดังนี้ แล้วพึงให้ไป ถ้าเขาก็ให้ ควรรับเอา ถ้าไม่ก็ให้ เว้นอาณัติ ๑๐ จำพวกเหล่านั้นเสีย ไม่ควรให้กัลสักแก่นนั้นอีก. ก็เมื่ออีกใช้ให้อนำตื่นไปอิจฉามาตามก่อนถึง ๙ ชั่วครู่ สกุล โดยสีบ ๆ กันมาแห่งบุตรของอัญญาติ ๑๐ จำพวก มีพิษายเป็นต้น