การฝึกอบรมในพระพุทธศาสนา: ทาน ศีล ภาวนา SB 303 แม่บทการฝึกอบรมในพระพุทธศาสนา หน้า 61
หน้าที่ 61 / 252

สรุปเนื้อหา

บทความนี้อธิบายถึงการนำหลักการทาน ศีล ภาวนาไปใช้ในชีวิตประจำวันของฆราวาส โดยเน้นที่การฝึกศีล 5 หรือศีล 8 การควบคุมใจผ่านการภาวนา และการไม่ยึดมั่นในทรัพย์สินภายนอก ซึ่งช่วยในการเจริญสมาธิและการรักษาศีล ให้การฝึกมีความเหมาะสมกับวิถีชีวิต ทั้งนี้ยังยกย่องการใช้ ‘ธัมมัญญูสูตร’ เป็นแนวทางในการฝึกแต่ละขั้นตอนอย่างต่อเนื่อง.

หัวข้อประเด็น

- ทาน
- ศีล
- ภาวนา
- ฆราวาส
- ธัมมัญญูสูตร

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ดังนั้น ฆราวาสจึงอาจนำหลักการนี้ไปใช้ผ่าน “ทาน ศีล ภาวนา” โดยที่ “ศีล” ก็ฝึกคล้ายกับขั้น ตอนในปาฏิโมกขสังวร แต่อาจแตกต่างในแง่ของความเข้มงวดกวดขัน เช่น ในขณะที่พระภิกษุมีศีล 227 ข้อ ฆราวาสก็คงต้องรักษาศีล 5 หรือศีล 8 ของตนเองให้ดี ส่วน “ภาวนา” ก็ฝึกคล้ายกับอินทรียสังวร การรู้จักประมาณในโภชนะ ความเป็นผู้ตื่นอยู่ สติสัมปชัญญะ และการเสพเสนาสนะอันสงัด โดยมุ่งไปที่การควบคุมใจ และฝึกใจให้หยุดนิ่ง ซึ่งความเข้ม ข้นของการฝึก เช่น การระวังตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ การประมาณในอาหาร ความเพียรพยายามในการ ฝึกใจ และการหาโอกาสหลีกไปปฏิบัติธรรมต่อเนื่องนานๆ ฆราวาสจะต้องปรับให้เหมาะสมไปตามวิถีชีวิตของ ตนเอง สำหรับ “ทาน” จะเป็นการฝึกใจไม่ให้หวงแหนทรัพย์สินสิ่งของภายนอกตัว เมื่อไม่หวงแหน ก็หมดความห่วงใย ใจจะเริ่มคลายจากความยึดมั่นแล้วกลับเข้าสู่ภายในตัว การทำทาน จึงเป็นพื้นฐาน ให้การรักษาศีล และเจริญสมาธิภาวนา สามารถทำได้ง่ายขึ้น อย่างไรก็ตาม แม้ขั้นตอนการฝึกจะปรับเปลี่ยนไป แต่วิธีการฝึกก็ยังคงอาศัย “ธัมมัญญูสูตร” เช่นเดิม กิจกรรม หลังจากนักศึกษาได้ศึกษา บทที่ 2 คุณกโมคคัลลานสูตร จบโดยสมบูรณ์แล้ว โปรดทำแบบประเมินตนเองหลังเรียนบทที่ 2 และกิจกรรม ในแบบฝึกปฏิบัติบทที่ 2 แล้วจึงศึกษาบที่ 3 ต่อไป 50 DOU แม่บทการฝึกอบรมในพระพุทธศาสนา
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More