การฝึกอบรมในพระพุทธศาสนา: ทาน ศีล ภาวนา : หน้า 61/252

ดังนั้น ฆราวาสจึงอาจนำหลักการนี้ไปใช้ผ่าน “ทาน ศีล ภาวนา” โดยที่ “ศีล” ก็ฝึกคล้ายกับขั้น ตอนในปาฏิโมกขสังวร แต่อาจแตกต่างในแง่ของความเข้มงวดกวดขัน เช่น ในขณะที่พระภิกษุมีศีล 227 ข้อ ฆราวาสก็คงต้องรักษาศีล 5 หรือศีล 8 ของตนเองให้ดี ส่วน “ภาวนา” ก็ฝึกคล้ายกับอินทรียสังวร การรู้จักประมาณในโภชนะ ความเป็นผู้ตื่นอยู่ สติสัมปชัญญะ และการเสพเสนาสนะอันสงัด โดยมุ่งไปที่การควบคุมใจ และฝึกใจให้หยุดนิ่ง ซึ่งความเข้ม ข้นของการฝึก เช่น การระวังตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ การประมาณในอาหาร ความเพียรพยายามในการ ฝึกใจ และการหาโอกาสหลีกไปปฏิบัติธรรมต่อเนื่องนานๆ ฆราวาสจะต้องปรับให้เหมาะสมไปตามวิถีชีวิตของ ตนเอง สำหรับ “ทาน” จะเป็นการฝึกใจไม่ให้หวงแหนทรัพย์สินสิ่งของภายนอกตัว เมื่อไม่หวงแหน ก็หมดความห่วงใย ใจจะเริ่มคลายจากความยึดมั่นแล้วกลับเข้าสู่ภายในตัว การทำทาน จึงเป็นพื้นฐาน ให้การรักษาศีล และเจริญสมาธิภาวนา สามารถทำได้ง่ายขึ้น อย่างไรก็ตาม แม้ขั้นตอนการฝึกจะปรับเปลี่ยนไป แต่วิธีการฝึกก็ยังคงอาศัย “ธัมมัญญูสูตร” เช่นเดิม กิจกรรม หลังจากนักศึกษาได้ศึกษา บทที่ 2 คุณกโมคคัลลานสูตร จบโดยสมบูรณ์แล้ว โปรดทำแบบประเมินตนเองหลังเรียนบทที่ 2 และกิจกรรม ในแบบฝึกปฏิบัติบทที่ 2 แล้วจึงศึกษาบที่ 3 ต่อไป 50 DOU แม่บทการฝึกอบรมในพระพุทธศาสนา