ข้อความต้นฉบับในหน้า
....
บทที่ 10
ความสัมพันธ์ของคณกโมคคัลลานสูตร กับธัมมัญญูสูตร”
จากบทที่ผ่านๆ มานักศึกษาได้ศึกษารายละเอียดของธัมมัญญสูตร อันเป็นวิธีการฝึกฝนอบรมตนเอง
ของพระภิกษุในพระศาสนาที่มีระเบียบแบบแผน จากง่ายไปยาก ซึ่งถือเป็นเครื่องช่วยพัฒนา ขัดเกลาอุปนิสัย
ใจคอให้ดีงาม จนกลายเป็นคุณธรรมภายในใจ และในที่สุดก็จะสามารถขจัดกิเลสอาสวะให้หมดสิ้นไป ได้บรรลุ
เป้าหมายสูงสุดในชีวิตคือพระนิพพาน
ในแต่ละบทที่ผ่านมานั้น จะกล่าวถึงการฝึกฝนตัวของพระภิกษุไปตามลำดับ ตั้งแต่การเป็นผู้รู้จัก
ศึกษาให้รู้ทั่วถึงธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง เรียกว่า ธัมมัญญู
สามารถเข้าใจในธรรม รวมถึงนำมาปฏิบัติตามได้อย่างถูกต้อง เรียกว่า อัตตัญญู
รู้จักประเมินความก้าวหน้าของการปฏิบัติตามธรรมที่ตนเข้าใจ เรียกว่า อัตตัญญู
รู้จักประมาณในการรับปัจจัย 4 เพื่อใช้ในการฝึกฝนตัวเอง เรียกว่า มัตตัญญู
จนมาถึงรู้จักแบ่งเวลาในการศึกษาธรรมะและการทำภาวนา เรียกว่า กาลัญญู
ธรรมทั้ง 5 ประการแรก ตั้งแต่ธัมมัญญู จนถึงกาลัญญูนี้ ล้วนมีความสำคัญต่อการฝึกฝนอบรม
ตนเอง เพราะทำให้สามารถปฏิบัติตามธรรมที่พระพุทธองค์ตรัสไว้ได้เป็นอย่างดี ดังที่จะแสดงให้เห็นถึง
ความสัมพันธ์ของธรรม 5 ประการจากธัมมัญญูสูตรไปใช้ฝึกปฏิบัติตามขั้นตอนของคุณกโมคคัลลานสูตร ดังนี้
10.1 การฝึกเป็นกัลยาณมิตรให้กับตนเอง
ในคณกโมคคัลลานสูตรได้กล่าวถึงขั้นตอนการฝึกฝนอบรมตนเองอย่างเป็นขั้นเป็นตอนไว้ 6 ขั้นตอน
ตามลำาดับ คือ
1. สำรวมระวังในพระปาฏิโมกข์
2. คุ้มครองทวารในอินทรีย์ทั้งหลาย
3. รู้จักประมาณในโภชนะ
4. ประกอบเนืองๆ ซึ่งความเป็นผู้ตื่นอยู่
5. ประกอบด้วยสติสัมปชัญญะ
6. เสพเสนาสนะอันสงัด
220 DOU แม่บท การฝึกอบรมในพระพุทธศาสนา