การเผยแผ่พระพุทธศาสนาในแคว้นมคธ : หน้า 183/252

เพราะเมื่อพระเจ้าพิมพิสารผู้เป็นกษัตริย์ยอมรับนับถือใคร พราหมณ์ คหบดีชาวเมืองก็ย่อมยอมรับ นับถือตามไปด้วย และในเช้าวันถัดมา ชาวเมืองจำนวนมากที่ได้ทราบข่าว ต่างเดินทางเข้าไปทำบุญและ ฟังธรรมในวัดเวฬุวันกันไม่ขาดสาย พระพุทธศาสนาจึงมั่นคงอยู่ในแคว้นมคธตั้งแต่วันนั้นมา กลุ่มพราหมณ์ กลุ่มพราหมณ์ ก็เป็นอีกกลุ่มหนึ่งที่มีผลต่อการเผยแผ่มาก เพราะเป็นผู้มีความรู้ และมีลูกศิษย์ ลูกหามากมาย ความสำคัญก็จะคล้ายกับกษัตริย์เช่นกัน คือหากทำให้ยอมรับได้แล้ว คนอื่นๆ ก็จะยอมรับ ตามกันไปด้วย ดังเช่นเรื่องราวของพราหมณ์พาวรี พราหมณ์พาวรี เป็นผู้มีลักษณะมหาบุรุษ 3 ประการ เรียนจบไตรเพท มีลูกศิษย์มากมายคือมี ศิษย์ผู้ใหญ่ 16 คน แต่ละคนปกครองศิษย์ 1,000 รวมกันมีถึง 16,000 คน วันหนึ่งมีเหตุให้พราหมณ์พาวรี เกิดความกังวลใจ เทวดาจึงแนะนำให้ไปกราบทูลถามเรื่องที่กังวลนั้นกับพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พราหมณ์จึงส่ง ศิษย์ผู้ใหญ่ 16 คน พร้อมกับศิษย์ของตนรวม 16,000 ไปเฝ้าพระพุทธองค์ ศิษย์ผู้ใหญ่ทั้ง 16 คน ทูลถามคนละคำถามไปตามลำดับ เมื่อจบปัญหาทั้งหมด ศิษย์ผู้ใหญ่ 15 คน พร้อมศิษย์ของตนรวมกันทั้งหมด ได้บรรลุเป็นพระอรหันต์กันทุกคน เหลือเว้นแต่ศิษย์ผู้ใหญ่อีก 1 คน ที่บรรลุ เป็นพระอนาคามี ทั้งนี้เพราะกังวลอยากให้พราหมณ์พาวได้ฟังธรรมอย่างที่ตนได้ฟัง และในที่สุด ทั้งหมด ก็ได้ออกบวชเป็นพระภิกษุกันทุกคน จากเรื่องราวข้างต้น ย่อมชี้ให้เห็นว่า การเผยแผ่ในกลุ่มพราหมณ์มีผลมาก เพราะพราหมณ์นอกจาก เป็นอาจารย์ผู้มีลูกศิษย์มากแล้วยังเป็นกลุ่มคนที่เป็นที่สนใจแก่มหาชนอีกด้วยดังเรื่องที่กล่าวมานี้การเดินทาง ของกลุ่มพราหมณ์ผู้มีความรู้นับหมื่นคนนี้ถือว่าเป็นกลุ่มใหญ่มาก มหาชนเมื่อทราบข่าวจึงได้ติดตาม พระสัมมาสัมพุทธเจ้ามาเพื่อคอยฟังธรรมการเผยแผ่ธรรมะครั้งนี้จึงเป็นไปได้อย่างรวดเร็วอย่างน่าอัศจรรย์ ทีเดียว กลุ่มคฤหบดี กลุ่มคฤหบดี เป็นกลุ่มที่เมื่อให้การยอมรับนับถือ หรือเลื่อมใสศรัทธาในพระพุทธศาสนาแล้ว ก็จะ เป็นกำลังสำคัญในการทะนุบำรุงพระพุทธศาสนาซึ่งในสมัยพุทธกาลก็มีคฤหบดีที่ได้รับการแต่งตั้งว่าเป็นเลิศ ในการถวายทาน ทั้งฝ่ายอุบาสกและอุบาสิกาเป็นจำนวนมาก ในที่นี้จะขอยกตัวอย่างในฝ่ายอุบาสิกา คือ นางวิสาขา เรียบเรียงจาก อรรถกถา ขุททกนิกาย สุตตนิบาต, เล่ม 47 หน้า 882 เรียบเรียงจาก “เรื่องนางวิสาขา”, อรรถกถา ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท, เล่ม 41 หน้า 73 172 DOU แม่บทการฝึกอบรมในพระพุทธศาสนา