ข้อความต้นฉบับในหน้า
แนวคิด
1. พระภิกษุผู้ศึกษาธรรมะขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและได้ฝึกฝนอบรมตนเอง
มามากจนได้ชื่อว่าเป็นธัมมัญญู อัตถัญญู อัตตัญญู มัตตัญญู และกาลัญญู อัน
เป็นการทำหน้าที่กัลยาณมิตรอันยอดเยี่ยมให้กับตนเองแล้วหน้าที่ที่สำคัญในลำดับต่อ
ไปคือ การฝึกฝนอบรมตนเองให้เป็นปริสัญญ เพื่อการทำหน้าที่เป็นกัลยาณมิตรให้กับผู้
อื่น ทำให้ผู้อื่นเข้าถึงธรรม หมดกิเลส หรืออย่างน้อยก็ได้ประโยชน์ตามสมควร นั่น
คือ การเผยแผ่ธรรมะให้กว้างขวาง โดยต้องศึกษาจริต อัธยาศัย ขนบธรรมเนียม
ประเพณี เพื่อการเข้าหาและวางตัวได้อย่างถูกต้องเหมาะสมกับบุคคลต่างๆ เหล่านั้น
ให้เขายอมรับเลื่อมใสศรัทธา จนสามารถสั่งสอนและเผยแผ่พระพุทธศาสนาได้ ซึ่ง
ในสมัยพุทธกาลพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแบ่งบุคคลต่างๆ นี้ออกเป็น 4 กลุ่ม ได้แก่
กษัตริย์ พราหมณ์ คฤหบดี และสมณะ เพราะกลุ่มคนเหล่านี้มีผลอย่างมากต่อความ
สําเร็จในการเผยแผ่พระพุทธศาสนา
2. สำหรับฆราวาสผู้เป็นธัมมัญญู อัตถัญญู อัตตัญญู มัตตัญญู และกาลัญญูแล้วนั้น ก็
สามารถฝึกฝนอบรมตนเองให้เป็นปริสัญญได้ ด้วยการนำข้อปฏิบัติต่อบุคคลทั้ง 4 กลุ่ม
เหล่านี้ มาประยุกต์ใช้เพื่อการเข้าหาและวางตัวให้เหมาะสม ในการทำหน้าที่
กัลยาณมิตรและเผยแผ่พระพุทธศาสนาต่อไป
วัตถุประสงค์
1. เพื่อให้นักศึกษาเข้าใจถึงความสำคัญของการเป็นปริสัญญู ที่มีต่อการทำหน้าที่
กัลยาณมิตรให้กับชาวโลก
2. เพื่อให้นักศึกษาเห็นความสำคัญของบุคคล 4 กลุ่ม คือ กษัตริย์ พราหมณ์ คฤหบดี
และสมณะ ที่มีผลต่อการเผยแผ่พระพุทธศาสนา
3. เพื่อให้นักศึกษาเข้าใจชัดเจนในเรื่องวัฒนธรรม ขนบธรรมเนียมประเพณี และวิธี
การวางตัวกับบุคคล 4 กลุ่มได้อย่างถูกต้องเหมาะสม
4. เพื่อให้นักศึกษาเข้าใจและเห็นแนวทางที่ฆราวาสจะสามารถเข้าหาและวางตัวกับบุคคล
4 กลุ่ม เพื่อการทำหน้าที่กัลยาณมิตรและเผยแผ่พระพุทธศาสนาได้อย่างถูกต้อง
เหมาะสม
บท ที่ 8 ขั้ น ต อ น ที่ 6 ปริสัญญู DOU 167