ความสำคัญของปัจจัย 4 ในชีวิตและการบำบัดทุกข์ : หน้า 130/252

บิณฑบาต (อาหาร) เราอนุญาตบิณฑบาตแก่พวกเธอ ก็เพียงเพื่อให้กายดำรงอยู่ได้ ให้กาย เป็นไปได้ ให้ความลำบากสงบ เพื่ออนุเคราะห์พรหมจรรย์ ด้วยคิดว่าเรา จักบรรเทาเวทนาเก่า จักไม่ให้เวทนาใหม่เกิดขึ้น ด้วยประการดังนี้ ความ เป็นไปแห่งชีวิต ความเป็นผู้ไม่มีโทษ และความอยู่สบาย จักมีแก่เรา เสนาสนะ (ที่อยู่อาศัย) เราอนุญาตเสนาสนะแก่พวกเธอ ก็เพียงเพื่อบำบัดหนาว บำบัดร้อน บำบัดสัมผัสแห่งเหลือบ ยุง ลม แดด และสัตว์เลื้อยคลาน เพียงเพื่อเป็น เครื่องบรรเทาอันตรายอันเกิดแต่ฤดู เพื่อความยินดีในการหลีกออกเร้นอยู่ คิลานปัจจัยเภสัชบริขาร (ยารักษาโรค) เราอนุญาตคิลานปัจจัยเภสัชบริขารแก่พวกเธอ ก็เพียงเพื่อกำจัด เวทนาอันเกิดแต่อาพาธต่างๆ ที่เกิดขึ้นแล้ว เพื่อความไม่ลำบากอย่างนี้ ดังนี้ จากพุทธพจน์ข้างต้น สามารถสรุปวัตถุประสงค์ของการใช้ปัจจัย 4 ได้ดังนี้ จีวร หรือเครื่องนุ่งห่ม มีวัตถุประสงค์ในการใช้ดังนี้ 1. สําหรับบรรเทาความหนาวและร้อน 2. สำหรับบรรเทาจากการถูกกัดหรือทำร้ายจากสัตว์และแมลง 3. ใช้ปกปิดร่างกายไม่ให้อุจาดตา อาหาร มีวัตถุประสงค์ในการบริโภคดังนี้ 1. เพื่อให้ร่างกายยังคงอยู่ หรือมีชีวิตอยู่ได้ 2. เพื่อให้ร่างกายเป็นไป คือสามารถทำกิจกรรมตามปกติได้ 'ปาสาทิกสูตร, ทีฆนิกาย ปาฏิกวรรค, มก. เล่ม 15 ข้อ 133 หน้า 275 บทที่ 6 ขั้ น ต อ น ที่ 4 มัตตัญญู DOU 119