การนิ่งและกิริยาอาการในพระพุทธศาสนา SB 303 แม่บทการฝึกอบรมในพระพุทธศาสนา หน้า 195
หน้าที่ 195 / 252

สรุปเนื้อหา

การนั่งอย่างถูกต้องในพระพุทธศาสนาควรมีระยะที่เหมาะสม รวมถึงการนิ่งที่สง่างามซึ่งแบ่งออกเป็นการนิ่งเพราะรู้และไม่รู้ การนิ่งที่สง่างามจะเป็นการแสดงออกที่น่าเลื่อมใส ควรพูดแต่เรื่องธรรมะหรือทำตัวนิ่งเหมือนพระอริยะ การเข้าใจธรรมเนียมปฏิบัติและการวางตัวในสถานการณ์ต่าง ๆ เป็นสิ่งสำคัญสำหรับพระภิกษุในการเผยแผ่พระศาสนาให้กว้างไกลเป็นที่พึ่งแก่มหาชน.

หัวข้อประเด็น

-การนิ่งอย่างมีสติ
-ความสำคัญของกิริยาอาการ
-การวางตัวในสังคม
-การเป็นปริสัญญาในพระพุทธศาสนา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

2. ใกล้เกินไป 3. เหนือลม 4. สูงไป 5. ตรงหน้าเกินไป 6. หลังเกินไป สำหรับเหตุผลที่ไม่ให้นั่งอย่างนั้น ก็เช่นเดียวกันกับการยืน ส่วนการนั่งที่ดี จึงควรนั่งข้างหน้าเยื้อง ซ้ายหรือขวาเล็กน้อย และมีระยะที่เหมาะสม 5. “นิ่ง” ประการสุดท้าย พระองค์ตรัสว่า “พึงนิ่งอย่างนี้” การนิ่งมีทั้งนิ่งเพราะรู้ และนิ่งเพราะ ไม่รู้ การนิ่งเพราะรู้ อาจเป็นเพราะบางครั้งไม่อยู่ในสถานการณ์หรือกาลเทศะที่ควรพูด ก็ควรนิ่งไว้โดยเฉพาะ หากทราบว่าพูดไปก็ไม่เกิดประโยชน์อะไรขึ้นมา ซึ่งการนิ่งในลักษณะนี้จะเป็นการนิ่งที่สง่าและงดงาม แตก ต่างจากการนิ่งเพราะไม่รู้ เช่นถูกถามคำถาม แต่ไม่ทราบว่าคำตอบคืออะไรก็เลยต้องนิ่งด้วยอาการของคนไม่รู้ การนิ่งที่สง่างามจะเป็นอาการที่น่าเลื่อมใสเหมือนกับพระภิกษุทั้งหลายที่พระพุทธองค์ตรัสแนะนำไว้ ว่า หากมาประชุมพร้อมกัน ก็ควรทำกิจเพียง 2 ประการ คือ 1. กล่าวธรรมีกถา หรือ 2. เป็นผู้นิ่งอย่างพระอริยะ ซึ่งหมายความว่า หากต้องพูด ให้พูดแต่เรื่องธรรมะ ถ้าไม่อย่างนั้น ก็ให้นิ่งเหมือนกับอาการของ พระอริยเจ้าไปเสียเลย กิริยาอาการตั้งแต่การเข้าไปหาจนถึงการอยู่นิ่ง ล้วนเป็นสิ่งสำคัญที่พระภิกษุจะต้องศึกษาให้เข้าใจ เพราะมีความจำเป็นที่พระภิกษุจะต้องนำไปใช้ เพื่อเผยแผ่พระศาสนาให้กว้างไกลเป็นที่พึ่งแก่มหาชน 8.7 บทสรุปของการเป็นปริสัญญ จากรายละเอียดที่ได้ศึกษามา พอจะสรุปในเบื้องต้นได้ว่า พระภิกษุผู้จะเป็นปริสัญญได้ จะต้อง 1. รู้และเข้าใจธรรมเนียมปฏิบัติของกลุ่มบุคคลสำคัญในสังคม 4 กลุ่ม คือ กษัตริย์ (นักปกครอง) พราหมณ์ (นักวิชาการ) คฤหบดี (นักธุรกิจ และผู้ประกอบอาชีพอื่นที่เลี้ยงดูตนเองได้) และนักบวช 2. สามารถวางตัวได้ถูกต้องเหมาะสม ทั้งการเข้าหา การยืน การกระทำ การนั่ง การนิ่ง ราชสูตร, อรรถกถา ขุททกนิกาย อุทาน, มก. เล่ม 44 หน้า 173 184 DOU แม่บทการฝึกอบรมในพระพุทธศาสนา
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More