การบริโภคและที่อยู่อาศัยของภิกษุในพระพุทธศาสนา : หน้า 133/252

บิณฑบาต (อาหาร) สำหรับเรื่องการบริโภคอาหาร ท่านพระสารีบุตรเถระ พระอัครสาวกเบื้องขวา ผู้มีปัญญาเลิศกว่า ภิกษุใด ได้ให้แนวทางในการบริโภคอาหารไว้ว่า “ภิกษุเมื่อบริโภคอาหาร จะเป็นของสดหรือของแห้งก็ตาม ไม่ควรติดใจ จนเกินไป ควรเป็นผู้มีท้องพร่อง มีอาหารพอประมาณ มีสติอยู่ การ บริโภคอาหารยังอีก 4 - 5 คำจะอิ่ม ควรงดเสีย แล้วดื่มน้ำเป็นการสมควร เพื่อความอยู่สบายของภิกษุผู้มีใจเด็ดเดี่ยว” แม้ในเรื่องอาหาร ก็ยังสามารถประมาณปริมาณที่ควรบริโภคได้เช่นเดียวกัน โดยอาศัยความอิ่ม อาหารในมื้อนั้นๆ ของแต่ละคนมาเป็นเกณฑ์ในการประมาณ โดยไม่ว่าจะฉันอาหารไปมากน้อยเพียงใดก็ตาม หากรู้สึกว่าถ้าได้ฉันอีกประมาณ 4 - 5 คำ เราก็จะอิ่มพอดี ถ้าเป็นอย่างนี้ ท่านให้หยุดฉัน แล้วดื่มน้ำแทน ตามปกติ ปริมาณที่ฉันไปก็จะพอดีกับร่างกาย คือ ทำให้อิ่มสบาย ไม่อึดอัด เหมาะแก่การปฏิบัติธรรม เสนาสนะ (ที่อยู่อาศัย) สำหรับที่อยู่อาศัย พระองค์ทรงกำหนดขนาด เป็นพระวินัยไว้สำหรับพระภิกษุดังนี้ “ภิกษุผู้จะสร้างกุฎีอันหาเจ้าของมิได้เฉพาะตนเองด้วยอาการขอเอาเอง พึงสร้างให้ได้ประมาณ ประมาณในการสร้างกุฎีนั้นดังนี้ โดยยาว 12 คืบ โดยกว้างในร่วมใน 7 คืบ ด้วยคืบสุคต สำหรับกุฏิที่พักของพระภิกษุ 1 รูป พระองค์ทรงกำหนดขนาดกว้าง x ยาวไว้ประมาณ 1.75 x 2.0 เมตร ซึ่งถือว่าไม่เล็กและไม่ใหญ่จนเกินไป เพียงพอที่พระภิกษุจะอยู่อาศัยด้วยความเรียบง่าย และบรรลุ วัตถุประสงค์ของการใช้ที่อยู่อาศัยทุกประการ สารีปุตตเถรคาถา, ขุททกนิกาย เถรคาถา, มก. เล่ม 53 ข้อ 396 หน้า 229 เรื่องภิกษุชาวรัฐอาฬวี, พระวินัยปิฎก มหาวิภังค์, มก. เล่ม 3 ข้อ 500 หน้า 364 ปัจจุบันให้ถือกันว่า 1 คืบพระสุคต (คืบของพระพุทธเจ้า) ยาวประมาณ 25 เซนติเมตร 122 DOU แม่บทการฝึกอบรมในพระพุทธศาสนา