การรู้จักธรรมและการศึกษาพระไตรปิฎก : หน้า 71/252

3.3 จุดมุ่งหมายของการรู้จักธรรม การได้ศึกษาธรรมะของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่มีอยู่ในพระไตรปิฎก ก็เพื่อรู้ให้ได้ว่าพระองค์ ทรงสอนอะไร จะได้นำความรู้นั้นมาเป็นกรอบให้ชีวิตดำเนินไปได้ถูกต้องตรงทาง คืออย่างน้อยก็ได้สร้าง บุญบารมี ทำความดีตามที่พระองค์ทรงสอนไว้ และไม่พลาดไปทำบาปกรรมความชั่วทั้งหลาย ที่พระองค์ ทรงห้ามไว้ไม่ให้กระทำ นอกจากนั้น หากพระภิกษุศึกษาพระไตรปิฎกด้วยความแยบคาย ก็ควรจะสรุปหลักธรรมหรือ สาระสำคัญๆ ได้อีกประการหนึ่งด้วย เช่น 1. เกิดความรู้ความเข้าใจในความจริงของโลกและชีวิต ว่าทุกสรรพสิ่งไม่ว่าตัวเราหรือสิ่งใดๆ ล้วนมีเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และเสื่อมสลายไปเป็นธรรมดา ซึ่งเราเรียกกันว่ากฎไตรลักษณ์ เมื่อรู้ความจริงอย่าง นั้น ก็จะเป็นเหตุให้เกิดความเบื่อหน่าย ใจจะคลายจากความยึดมั่นถือมั่น เพราะรู้ว่าแม้เราเองวันหนึ่งก็ต้อง แตกสลายตายลงไปเช่นกัน ก็จะเกิดความมุ่งมั่นที่จะสร้างความดี 2. เกิดความเข้าใจในหลักกฎแห่งกรรม ที่พระองค์ทรงตอกย้ำอยู่เป็นประจำ ว่าทำดีย่อมได้ดีจริง ทำชั่วย่อมได้ชั่วจริง ซึ่งเรื่องเหล่านี้ พระองค์ทรงสอนไว้ในหลายแห่งด้วยกัน เช่น ในเรื่องที่เป็นชาดกนั้น พระองค์จะทรงระลึกชาติแต่หนหลังมาตรัสเล่าให้ฟังไว้ ซึ่งก็จะทำให้เกิดความละอาย และเกรงกลัวต่อผล ของบาปกรรม นอกจากนี้ยังจะทำให้พระภิกษุอยากทำแต่ความดี และหลีกหนีจากความชั่วทั้งปวง 3. ได้รู้หลักของอริยสัจ 4 ว่าการเกิดของเรานี้เป็นเหตุให้มีความทุกข์ เช่น มีความแก่ ความเจ็บ ความตาย มีความเศร้าโศกเสียใจ คับแค้นใจต่างๆ นานา และรู้ต่อไปว่าความทุกข์เกิดขึ้นมาเพราะมีเหตุ คือกิเลสตัณหาที่ฝังอยู่ในใจ ซึ่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตรัสว่าเราสามารถกำจัดกิเลสได้ โดยทรงแนะนำ วิธีไว้ที่เรียกว่ามัชฌิมาปฏิปทาหรือการศึกษาในศีล สมาธิ ปัญญา นั่นเอง ความรู้อย่างนี้ จะช่วยให้พระภิกษุ เกิดความเพียรพยายาม ที่จะทำตามคำสอนของพระองค์ให้ยิ่งๆ ขึ้นไป 4. ได้เห็นวิธีการสร้างบารมีของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เช่นเรื่องราวที่มีอยู่ในพระไตรปิฎกส่วน ที่เรียกว่า “ชาดก” “อุปทาน” “พุทธวงศ์” หรือ “จริยาปิฎก” เป็นต้น ในเรื่องเหล่านั้น พระองค์ทรงเล่าถึง การสร้างบารมีในอดีตชาติของพระองค์เอง ซึ่งช่วยให้พระภิกษุเห็นถึงวิธีการสร้างบารมีได้อย่างชัดเจน ได้รู้ว่ากว่าที่เราจะสามารถหมดกิเลสตามพระองค์ไปได้ เราต้องสร้างบารมีทั้ง 10 ทัศ ให้เต็มเปี่ยมบริบูรณ์ เมื่อทราบอย่างนี้ พระภิกษุก็จะมีกำลังใจ ที่จะมุ่งมั่นสั่งสมบุญบารมีเรื่อยไป เพื่อสักวันหนึ่งบารมีจะได้เต็ม บริบูรณ์ คําว่า ทัศ หมายถึง สิบ หรือ ครบถ้วน บารมี 10 ทัศ ได้แก่ ทานบารมี ศีลบารมี เนกขัมมบารมี ปัญญาบารมี วิริยบารมี ขันติบารมี สัจจบารมี อธิษฐาน บารมี เมตตาบารมี และอุเบกขาบารมี 60 DOU แม่บท การฝึกอบรมในพระพุทธศาสนา