บุคคลปโรปรัญญูและการปฏิบัติธรรม SB 303 แม่บทการฝึกอบรมในพระพุทธศาสนา หน้า 204
หน้าที่ 204 / 252

สรุปเนื้อหา

บทความนี้กล่าวถึงบุคคลที่มีความเข้าใจในอรรถและธรรม โดยแบ่งออกเป็น 2 ประเภท คือ ผู้ที่ปฏิบัติเพื่อประโยชน์ของตนเอง และผู้ที่ปฏิบัติเพื่อประโยชน์ของทั้งตนเองและผู้อื่น คนที่ปฏิบัติเพื่อประโยชน์ส่วนตัวจะถูกติเตียน ในขณะที่คนที่ปฏิบัติเพื่อช่วยสังคมจะได้รับการสรรเสริญ นอกจากนี้ยังมีการนำเสนอรูปแบบการฟังธรรมของผู้ฟัง การตั้งใจเรียนรู้ และการปฏิบัติตามธรรมเพื่อการพัฒนาตนและสังคม โดยตัวอย่างจากบทที่ 9 ขั้ น ต อ น ที่ 7 ในการตรวจสอบลักษณะของบุคคลปโรปรัญญู

หัวข้อประเด็น

-บุคคลปโรปรัญญู
-การปฏิบัติธรรม
-ประโยชน์ส่วนตัว
-ประโยชน์คนอื่น
-การฟังธรรม

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ด้วยเหตุนั้นๆ บุคคลที่รู้อรรถรู้ธรรมแล้วปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม จึงได้รับความสรรเสริญ ด้วยเหตุนั้นๆ บุคคลที่รู้อรรถรู้ธรรมแล้วปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม ก็มี 2 จำพวก คือ 7) พวกหนึ่งปฏิบัติเพื่อประโยชน์ของตน ไม่ปฏิบัติเพื่อประโยชน์ของผู้อื่น พวกหนึ่งปฏิบัติเพื่อ ประโยชน์ของตนและปฏิบัติเพื่อประโยชน์ผู้อื่น บุคคลที่ปฏิบัติเพื่อประโยชน์ตน ไม่ปฏิบัติเพื่อประโยชน์ ผู้อื่น จึงถูกติเตียนด้วยเหตุนั้นๆ บุคคลที่ปฏิบัติทั้งเพื่อประโยชน์ตนและเพื่อประโยชน์ผู้อื่น จึงได้รับความ สรรเสริญด้วยเหตุนั้นๆ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุเป็นผู้รู้จักบุคคลโดยส่วน 2 ฉะนี้แล ภิกษุเป็นบุคคลปโรปรัญญู อย่างนี้แล แผนภาพการดูคนเป็นของ บุคคลปโรปรัญญู ทั้ง 7 ลักษณะ ผู้ฟัง ไม่อยากเห็นพระ อยากเห็นพระ (1) ไม่อยากฟังธรรม อยากฟังธรรม (2) ไม่ตั้งใจฟังธรรม ตั้งใจฟังธรรม (3) ไม่ทรงจําธรรม ทรงจําธรรม (4) ไม่พิจารณาธรรม พิจารณาธรรม (5) ปฏิบัติตามธรรม) (6) ไม่ปฏิบัติตามธรรม ปฏิบัติเพื่อตน ปฏิบัติเพื่อตน (7) ไม่ปฏิบัติเพื่อคนอื่น และผู้อื่น บทที่ 9 ขั้ น ต อ น ที่ 7 บุคคล ปโรปรัญญู DOU 193
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More