การฝึกอบรมในพระพุทธศาสนา : หน้า 15/252

บทที่ 1 การฝึกอบรมในพระพุทธศาสนา 1.1 ปฐมบทการฝึกอบรมในพระพุทธศาสนา พระพุทธศาสนา คือ คำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งเป็นคำสอนที่สอนให้มนุษย์ทุกคนพึ่งพา ตนเองในการสร้างความดี เพื่อบรรลุถึงเป้าหมายที่แท้จริงของชีวิต คือ การบรรลุมรรคผลนิพพาน แต่เป็นที่ทราบกันดีอยู่แล้วว่า มนุษย์แต่ละคนล้วนมีสถานภาพของชีวิตแตกต่างกันไปเช่น บางคน พอใจกับการใช้ชีวิตในทางโลก ยังยินดีและมีความสุขที่เกิดขึ้นจากความสำเร็จในหน้าที่การงาน การมี ทรัพย์สินเงินทอง การมีครอบครัวที่เป็นสุข ในขณะที่บางคนกลับพอใจเลือกใช้ชีวิตไปในทางตรงกันข้าม เช่น การออกบวช ทุ่มเทชีวิตจิตใจเพื่อการฝึกหัดขัดเกลาตนเองให้พ้นจากกองทุกข์ มีความสุขที่เกิดขึ้นจาก ความสันโดษ และการประพฤติปฏิบัติธรรม แต่ไม่ว่าสถานภาพของแต่ละคนจะแตกต่างกันอย่างไร เป้าหมาย สำคัญที่สุดที่มนุษย์ทุกคนต้องไปถึงให้ได้ ก็ยังคงเป็นการบรรลุมรรคผลนิพพานเหมือนกันอยู่นั่นเอง แต่การจะบรรลุมรรคผลนิพพานนั้น ไม่ใช่ว่าจะไปถึงกันได้โดยง่าย แม้พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเอง ก็ยังต้องใช้เวลาสั่งสมบุญบารมี เพื่อบรรลุผลนี้ยาวนานหลายภพหลายชาติเช่นกัน พวกเราเองก็คงใช้เวลา ไม่ต่างไปจากท่านสักเท่าไร ดังนั้นเพื่อให้ชีวิตมีความปลอดภัยและสามารถประคับประคองตนเองให้บรรลุ ถึงจุดหมาย ทุกคนไม่ว่าจะอยู่ในสถานภาพใด ก็ควรวางเป้าหมายชีวิตของตนเองไว้ 3 ระดับด้วยกัน คือ 1. เป้าหมายในปัจจุบันชาติ หรือที่เรียกว่า “เป้าหมายบนดิน” หมายถึงการประสบความสำเร็จ ในการดำเนินชีวิตในชาตินี้ คือ มีหน้าที่การงานและฐานะมั่นคงดี มีทรัพย์สินเงินทองไว้จับจ่ายใช้สอยได้สะดวก สบาย ทั้งนี้ก็เพื่อความสุขสบายของชีวิต และเพื่อการมีโอกาสได้สั่งสมบุญกุศล เป็นต้น 2. เป้าหมายในชาติหน้า หรือที่เรียกว่า “เป้าหมายบนฟ้า” หมายความว่าทุกชีวิตต้องหมั่นสั่งสม บุญกุศลให้มากในชาติปัจจุบัน ซึ่งผลบุญนั้นจะส่งผลให้หลังจากที่ละโลกไป ก็จะได้ไปเกิดในสุคติภูมิ เช่นสวรรค์ ชั้นต่างๆ เพื่อเสวยสุขไปตามกำลังบุญของตน 3. เป้าหมายสูงสุด หรือที่เรียกว่า “เป้าหมายเหนือฟ้า” หมายถึงการกำจัดกิเลสอาสวะที่หมักหมม อยู่ในใจให้หมดสิ้นไป ได้บรรลุมรรคผลขั้นสูงสุด เป็นพระอรหันต์ผู้ทำพระนิพพานให้แจ้ง ไม่กลับมาเวียน ว่ายตายเกิดในสังสารวัฏอีก เมื่อได้วางเป้าหมายชีวิตแล้ว ต่อจากนี้ แต่ละคนก็ควรคำนึงถึงสถานภาพของตนเองว่าอยู่ ณ 4 DOU แม่บทการฝึกอบรมในพระพุทธศาสนา