ความท้าทายของมนุษย์ในชีวิตประจำวัน : หน้า 21/270

อีกท่านหนึ่งตั้งข้อสังเกตไว้ว่า รู้สึกเสมอว่า ชีวิตทุกคนบนโลกใบนี้เหมือนมีคนคอยกลั่นแกล้ง สอดแทรกปัญหามาให้อยู่ตลอดเวลา เหมือนมีตัวอะไรสักตัวหนึ่ง กลัวว่าจะเกิดสันติสุขกับชาวโลก จึงคอย จัดปัญหามาให้ จัดให้เรื่องเล็กบ้าง ใหญ่บ้าง แต่ไม่ขาดส่ง เศรษฐกิจ ปากท้อง ปัญหาจากรัก โลภ โกรธ หลง เกิด แก่ เจ็บ ตาย ฯลฯ สลับหน้ากันมาให้บริการ บางจังหวะไปตรงกับช่วงโปรโมชั่น มากันพร้อม หน้าทั้งโขยง ทำเอาชีวิตอับปางไปก็เยอะ มนุษย์ทั้งหลายบนโลก ไม่ว่าผิวพรรณ เชื้อชาติ ภาษา ต่างกันแค่ไหน กลับต้องมาว่ายชนกัน อยู่ในอ่างแห่งปัญหานี้อย่างเมามัน คนรักกันอยู่ดี ๆ ก็ไม่รักษารักไว้ให้ดี เห็นเป็นรักเก่าอยากมีรักใหม่ วิ่งไขว่คว้า หาสิ่งที่คิดว่าสดชื่นกว่าอยู่ร่ำไป สุดท้ายของเก่าก็รักษาไว้ไม่ได้ ของใหม่ก็เป็นเพียงภาพลวงตา เหมือนหมามองเห็นชิ้นเนื้อในน้ำ มีชื่อเสียงก็ไม่พอใจ อยากประสบความสำเร็จยิ่ง ๆ ขึ้นไป ไขว่คว้าหาการยอมรับไม่สิ้นสุด ใครโกง ใครหักหลัง ใครมาทำให้เจ็บ ก็เก็บความโกรธแค้นไว้ในใจ นับเดือน นับปี ก็มีจิตใจที่ขุ่นมัวทุกครั้ง ที่ได้เห็นที่ได้ยินเรื่องเกี่ยวกับเขา บางครั้งโลภอยากได้ อยากมีของที่ไม่เคยได้ ไม่เคยมี ใช้จ่ายเงินไปกับขยะ ต่าง ๆ ที่ทันสมัยแต่ไม่เหมาะกับตนเอง และทุกวันนี้มันก็กองเป็นอนุสรณ์แห่งความโง่อยู่ในห้องเก็บของ ปัญหามา ปัญญามี พอปัญหามาแต่ละที ปัญญาที่มีอยู่ก็อพยพหนีไปเสียซะเฉย ๆ ทิ้งไว้แต่ ปัญหาล้วน ๆ น่าแปลกใจไหมที่ปัญหาของคนเราคล้าย ๆ กัน ถ้าเป็นหนังก็พล็อตเดิม แต่เปลี่ยนผู้แสดง เครื่องแต่งกาย สถานที่แค่นั้น ตราบเท่าที่โลกยังได้รับความร้อนจากแสงอาทิตย์ ความทุกข์ก็เหมือน แสงแดดที่แผดเผาให้เราร้อน เพราะเราไม่อาจอยู่ในร่มเงาได้ตลอดเวลา ผู้รู้ท่านสอนไว้ว่าพื้นฐานของชีวิตมนุษย์ทุกคนคือ เกิดมาพร้อมกับอวิชชา หมายถึง ความไม่รู้ ไม่รู้ว่าเกิดมาทำไม อะไรคือเป้าหมายของชีวิต เมื่อแต่ละคนไม่รู้ เมื่อเกิดมาแล้วเห็นคนที่เกิดมาก่อนทำอย่างไร ก็ดำเนินชีวิตตาม ๆ กันไป โดยไม่รู้ว่าสิ่งที่ทำไปนั้นถูกหรือผิด มาตระหนักก็ต่อเมื่อเกิดปัญหาจากการ กระทำของตนและคนอื่นตามมา บางครั้งก็มีภัยอันตรายเกิดขึ้นโดยที่ไม่รู้ว่า ทำไมเราต้องเจอกับสิ่งนี้ ทำไม ต้องเป็นเรา ทำไมต้องเป็นพ่อแม่พี่น้องของเรา ปัญหาต่างๆ ที่ชาวโลกเจอนี้ก่อให้เกิดความทุกข์และความกลัว อันเป็นสิ่งกระตุ้นให้คนแสวงหาสรณะคือที่พึ่ง แล้วอะไรคือที่พึ่งที่ช่วยให้พ้นจากปัญหา ความกลัว และ ความทุกข์ที่ประสบอยู่ได้ สัตว์เดรัจฉานที่ไม่สมประกอบดังที่ชาวโลกมักจุดธูปไหว้เพื่อขอหวยหรือ ไม่น่าจะใช่ เพราะตัว มันเองยังเอาตัวไม่รอด จะมาช่วยเราได้อย่างไรกัน หรือจะเป็นหมอดูที่มักอ้างว่า ดูดวงให้ใครต่อใคร รวยมานักต่อนักแล้ว ก็ไม่น่าจะใช่ หากเป็นจริงทำไมหมอดูไม่ดูดวงให้ตัวเองแล้วทำให้ตนร่ำรวยบ้าง ทำไม 1 อุดม แต้พานิช (2530), คำนิยมในหนังสือเข็มทิศชีวิต, หน้า 18-19 บ ท ที่ 2 ที่ 2 ค ว า ม รู้ ทั่ ว ไ ป ท า ง พ ร ะ พุ ท ธ ศ า ส นา DOU 11