บทเรียนจากวิบากกรรมของพระโพธิสัตว์ : หน้า 143/270

หากต้องไปเกิดเป็นเปรตจะไม่เกิดเป็นขุปปิปาสิกเปรตและนิชฌามตัณหักเปรต, หากต้องไปเกิดเป็นอสุรกาย ก็จะไม่เกิดเป็นกาลกัญชิกาสูร, หากทำผิดหนักจนต้องตกนรก ก็จะไม่ไปเกิดในอเวจีนรกและโลกันตนรก ในชาดก 500 กว่าเรื่องอันเป็นประวัติการสร้างบารมีในอดีตชาติของพระโพธิสัตว์นั้นมีอยู่ หลายชาติที่ท่านไปเกิดเป็นสัตว์เดียรัจฉาน นอกจากนี้พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสถึงวิบากกรรมในชาติ สุดท้ายของพระองค์ อันเป็นผลมาจากอกุศลกรรมในอดีตไว้ในพุทธาปทาน 13 ประการ ซึ่งจะยกตัวอย่าง เพียง 6 ประการดังนี้ (1) ชาติหนึ่งพระโพธิสัตว์เกิดเป็นนักเลงชื่อปุนาลิได้กล่าวตู่พระปัจเจกพุทธเจ้าชื่อว่าสุรภี ด้วยกรรมนั้นท่านจึงตกนรกเป็นเวลายาวนาน และในภพสุดท้ายก็ถูกนางสุนทริกากล่าวว่าพระองค์ทรง ร่วมอภิรมณ์กับนาง (2) ชาติหนึ่งพระโพธิสัตว์ได้บริภาษพระสาวกของพระพุทธเจ้าพระนามว่าผุสสะว่า “พวก ท่านจงเคี้ยว จงกินแต่ข้าวแดง อย่ากินข้าวสาลีเลย” ด้วยกรรมนั้นในภพชาติสุดท้ายพระองค์จึงต้องเสวย ข้าวแดงอยู่ตลอด 3 เดือน เมื่อครั้งที่พระองค์ประทับอยู่ที่เมืองเวรัญชา (3) ชาติหนึ่งพระโพธิสัตว์ได้ฆ่าพี่น้องชายต่างมารดาเพราะเหตุแห่งทรัพย์ จับโยนลงใน ซอกเขาและบดด้วยหิน ด้วยวิบากแห่งกรรมนั้น พระเทวทัตจึงทุ่มก้อนหินกลิ้งลงมากระทบนิ้วพระบาท ของพระองค์จนห้อเลือด (4) ชาติหนึ่งพระโพธิสัตว์เป็นนายควาญช้าง ได้ไสช้างให้เข้าไปจับมัดพระปัจเจกพุทธเจ้า รูปหนึ่ง ขณะที่ท่านกำลังเที่ยวบิณฑบาตอยู่ ด้วยวิบากแห่งกรรมนั้น ในภพสุดท้ายจึงถูกนายควานช้างใส ช้างนาฬาคิรีอันดุร้ายเพื่อหมายทำร้ายพระองค์ (5) ชาติหนึ่งพระโพธิสัตว์เป็นนายทหารราบได้ฆ่าคนตายจำนวนมาก ด้วยวิบากแห่งกรรมนั้น พระองค์จึงถูกไฟไหม้อย่างเผ็ดร้อนอยู่ในนรก ในภพสุดท้ายพระองค์ก็ยังถูกไฟไหม้ผิวหนังที่บริเวณพระบาท (6) เมื่อพุทธันดรที่ผ่านมาพระโพธิสัตว์เกิดในตระกูลพราหมณ์ชื่อโชติปาละ ได้กล่าว สบประมาทพระกัสสปสัมมาสัมพุทธเจ้าว่า “จักมีโพธิมณฑลแต่ที่ไหน โพธิญาณท่านได้ยากอย่างยิ่ง” ด้วย กรรมนั้น พระโพธิสัตว์จึงต้องบำเพ็ญทุกรกิริยาอยู่ถึง 6 ปี กว่าจะรู้ว่าเป็นหนทางที่ผิดและหันมาปฏิบัติใน หนทางสายกลาง จนกระทั่งตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า 1 ข้อคิดจากความผิดพลาดของพระโพธิสัตว์ (1) จากเนื้อหาที่กล่าวมาข้างต้นจะเห็นว่า แม้จะเป็นนิยตโพธิสัตว์คือผู้ที่สั่งสมบารมีมามาก นิชฌามตัณหักเปรต คือ เปรตผู้ถูกความอยากเผาผลาญ, ปปปาสิกเปรต คือ เปรตผู้หิวกระหาย, กาลกัญชิกาสูร คือ อสุรกายที่ได้รับทุกข์ทรมานเพราะกระหายน้ำ ย่อมไม่อาจได้หยาดน้ำเพียงให้เปียกลิ้นสิ้น 2-3 พุทธันดร แม้บางพวกที่แล่นไป ถึงมหาสมุทร มหาสมุทรก็กลายเป็นหินดาดไป 3 * วิสุทธชนวิลาสินี อรรถกถาขุททกนิกาย อปทาน มก. เล่ม 70 หน้า 95-96, 269-270. พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน มก. เล่ม 71 ข้อ 392 หน้า 873-877. บ า ที่ 5 พ ร ะ พุ ท ธ : พ ร ะ ส ม ม า สั ม พุ ท ธ เจ้า DOU 133