การเผยแผ่พระพุทธศาสนาในอินเดียและลักษณะพิเศษของพระพุทธศาสนา : หน้า 28/270

อย่างที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน ชาวอินเดียจำนวนมากจากทุกชั้นวรรณะ ทั้งกษัตริย์ พราหมณ์ แพศย์ และ ศูทร ละทิ้งความเชื่อดั้งเดิมในศาสนาพราหมณ์ที่หยั่งรากลึกอยู่ในสังคมมาหลายพันปีแล้วหันมานับถือ พระพุทธศาสนา หลังพุทธปรินิพพานแล้วพระพุทธศาสนาในอินเดียก็เจริญรุ่งเรืองอยู่ยาวนาน โดยเฉพาะในยุค พระเจ้าอโศกมหาราชถือว่าเป็นยุคทองของพระพุทธศาสนา พระองค์ทรงส่งสมณทูต 9 สายไปประกาศ พระศาสนายังดินแดนต่าง ๆ นอกอินเดีย ทำให้พระพุทธศาสนาแผ่ขยายไปยังดินแดนต่าง ๆ อย่างกว้าง ขวาง และส่งผลสะเทือนไปทั้งเอเชียและยุโรป แม้พระสัทธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสรู้จะเป็นสัจธรรมที่ไม่เสื่อมไปตามกาลเวลา บุคคลที่ ปฏิบัติตามคำสอนอย่างครบถ้วนสมบูรณ์ทั้งปริยัติ ปฏิบัติ ก็จะยังให้เกิดปฏิเวธ คือการบรรลุธรรมในระดับ ต่าง ๆ ได้อย่างแน่นอน แต่พุทธบริษัทในอินเดียยุคต่อมาเน้นปริยัติใช้จินตามยปัญญา (ความรู้คิด) ในการ ศึกษาพระธรรมวินัยหย่อนการปฏิบัติธรรม (ขาดความรู้แจ้ง) ทำให้ความรู้ในพระธรรมวินัยไม่ถูกต้องสมบูรณ์ มีความเห็นในพระธรรมวินัยต่างกันตามความคิดและประสบการณ์ของแต่ละคน ทำให้ศาสนาพุทธ แตกออกเป็นนิกายต่าง ๆ มากมาย เป็นเหตุให้พระพุทธศาสนาอ่อนแอลง จนไม่อาจจะต้านทานการ รุกรานจากต่างศาสนาคือฮินดูและอิสลามได้ ประมาณ 1700 ปีหลังพุทธปรินิพพานพระพุทธศาสนาจึง สูญสิ้นไปจากอินเดีย ถึงแม้พระพุทธศาสนาจะสูญสิ้นไปจากอินเดียแล้ว แต่ก็ยังไม่สูญหายไปจากโลก เพราะผลจาก การเผยแผ่ของสมณทูต 9 สายในยุคพระเจ้าอโศกมหาราช และการเผยแผ่ของชาวพุทธในยุคต่อมา ได้ทำให้ พระพุทธศาสนาไปเจริญรุ่งเรืองอยู่ในดินแดนอื่น ๆ แทนทั้งเถรวาททางสายใต้ เช่น ศรีลังกา ไทย พม่า กัมพูชา ลาว และมหายานทางสายเหนือ คือ จีน ญี่ปุ่น เกาหลี เวียดนาม เป็นต้น ชาวพุทธในประเทศเหล่านี้ได้ กลับไปฟื้นฟูพระพุทธศาสนาในอินเดียขึ้นใหม่ ปัจจุบันจำนวนพุทธศาสนิกชนในอินเดียเพิ่มมากขึ้นตามลำดับ นอกจากนี้เมื่อประเทศใดมีทีท่าว่าพระพุทธศาสนาจะเสื่อมสูญด้วยภัยต่าง ๆ ก็จะได้รับความช่วยเหลือ จากชาวพุทธประเทศต่างๆ หมุนเวียนกันไปด้วยเหตุนี้พระพุทธศาสนาจึงคงอยู่คู่โลกมาได้ตราบกระทั่งปัจจุบัน 2.5 ลักษณะพิเศษของพระพุทธศาสนา พระพุทธศาสนามีลักษณะพิเศษมากมาย แต่ในที่นี้จะกล่าวเพียง 4 ประการซึ่งเป็นสิ่งที่ชาวโลก สัมผัสได้ทั่วไป ยังไม่เจาะลึกถึงธรรมขั้นสูงที่จะพิสูจน์ได้ด้วยการปฏิบัติธรรม ลักษณะพิเศษเหล่านี้จะกล่าว เปรียบเทียบกับศาสนาอื่น ๆ โดยเฉพาะศาสนาเทวนิยมซึ่งนับถือเทวดาหรือพระเจ้าเป็นที่พึ่ง โดยจะนำ ประวัติศาสตร์ที่เกิดขึ้นจริงมาอ้างอิง บางประเด็นก็จะเปรียบเทียบกับความรู้ทางโลก การเปรียบเทียบนี้ไม่มี วัตถุประสงค์ในการว่าร้ายศาสนาอื่นแล้วสรรเสริญศาสนาของตน แต่เป็นเพียงการนำสิ่งที่เกิดขึ้นจริงมา 18 DOU บ ท ที่ 2 ค ว า ม รู้ ทั่วไป ทาง พระ พุ ท ธ ศ า ส น า บ ท