บทเรียนจากพระธรรม: ชีวิตและกรรม GB 101 ความรู้พื้นฐานทางพระพุทธศาสนา หน้า 184
หน้าที่ 184 / 270

สรุปเนื้อหา

บทความนี้พูดถึงความสำคัญของกรรมที่มีต่อการเกิดและความพิการ โดยเฉพาะเมื่อเปรียบเทียบแนวคิดทางวิทยาศาสตร์กับหลักคำสอนของพระพุทธศาสนา ซึ่งอธิบายว่าความพิการเกิดจากบาปกรรมในอดีต. นอกจากนี้ยังเปรียบชีวิตว่าเป็นการเดินทางในสังสารวัฏ ผ่านกุศลกรรมที่จะช่วยให้เดินทางไปสู่แดนศิวิไล.

หัวข้อประเด็น

-ความพิการและกรรม
-บทบาทของพระธรรม
-การเดินทางในสังสารวัฏ
-กุศลกรรมและอกุศลกรรม

ข้อความต้นฉบับในหน้า

คนนี้จึงสมควรเป็นคนพิการ ทั้ง ๆ ที่มีเด็กอีกมากมายเกิดมามีร่างกายสมบูรณ์ พระเจ้าหรือไม่ที่กำหนดให้ เด็กคนนี้สมควรเป็นคนพิการ วิทยาศาสตร์อธิบายตรงนี้ไม่ได้ เพราะไม่อาจไปถึงต้นเหตุที่แท้จริงของปัญหา อย่างมากก็ตอบได้ เพียงปลายเหตุที่ศึกษาวิจัยได้ในปัจจุบันชาติเท่านั้น อุปมาเหมือนกับว่าเด็กคนหนึ่งเห็นนาย ก.อยู่ในคุก จึง ถามผู้ใหญ่ว่า ทำไมนาย ก.จึงไปอยู่ในคุก ผู้ใหญ่คนหนึ่งตอบแต่เพียงว่า นาย ก.ไปอยู่ในคุกเพราะถูก ตำรวจจับไปขังไว้ โดยไม่ได้อธิบายว่า ทำไมนาย ก.จึงสมควรถูกจับไปขังไว้อย่างนั้น เขาทำความผิดอะไร มาจึงสมควรถูกจับขัง คำอธิบายของนักวิทยาศาสตร์ก็ทำนองเดียวกันคือ ไม่ได้อธิบายว่าทำไมเด็กบางคนจึงสมควร เป็นคนพิการ เนื่องจากไม่อาจจะอธิบายได้ แต่พระพุทธศาสนาอธิบายได้อย่างชัดเจนว่า เด็กคนดังกล่าว เป็นคนพิการเพราะบาปกรรมที่เขาทำไว้ในอดีตชาติมาส่งผล ส่วนเด็กคนอื่นไม่ได้พิการเพราะเขาไม่ได้ ทําบาปกรรมไว้ 6.8 พระธรรมคือแผนที่ชีวิตในสังสารวัฏ อุปมาที่ง่ายและชัดเจนที่สุดของพระธรรมคือ แผนที่ชีวิตในสังสารวัฏ ผู้ค้นพบแผนที่คนแรกคือ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าศาสดาเอกของโลก หากเปรียบสังสารวัฏกับประเทศใดประเทศหนึ่งที่มีทั้งเขตอันตรายและแดนศิวิไล โดยเขต อันตรายอยู่ทางทิศใต้ของประเทศ แดนศิวิไลอยู่ทางภาคเหนือ เขตอันตรายและแดนศิวิไลนั้นเปรียบประดุจจังหวัดต่าง ๆ ที่มีความแตกต่างกันไป กล่าวคือ ยิ่ง ลงไปในจังหวัดด้านใต้มากเท่าไรยิ่งอันตรายมากเท่านั้น จะเต็มไปด้วยกับดักระเบิด และการก่อการร้าย สารพัดชนิด จะทำให้ผู้พลัดไปสู่ถิ่นนั้นต้องเสวยทุกข์นานัปการ ขณะเดียวกันยิ่งขึ้นเหนือมากเท่าไร ก็ยิ่งพบกับจังหวัดที่เป็นแดนศิวิไลมากยิ่งขึ้นเช่นกัน จะได้พบ กับสิ่งสวยงามประณีตยิ่ง ๆ ขึ้นไปตามลำดับ ภูมิอากาศก็จะสบายขึ้นไปเรื่อย ๆ จะทำให้ผู้ได้ไปเยือนมี ความสุขอย่างพูดไม่ออกบอกไม่ถูกทีเดียว ยานพาหนะที่จะนำไปสู่แดนศิวิไลคือ กุศลกรรม ได้แก่ การให้ทาน รักษาศีล และเจริญภาวนา เป็นต้น กุศลกรรมที่ทำนี้จะส่งผลให้ได้บุญและบารมีอันเป็นประดุจเชื้อเพลิงที่ใช้ในการเดินทางสู่ภาคเหนือ ยิ่งสร้าง กุศลกรรมมากเท่าไร ยิ่งทำให้มีพละกำลังเดินทางขึ้นเหนือได้อย่างเร็วแรงและไปได้สูงมากเท่านั้น ส่วนอกุศลกรรมทั้งทางกาย วาจา ใจ คือยานพาหนะที่จะนำสู่ทางตอนใต้ ผลของการสร้าง อกุศลกรรมคือ บาปอันเป็นประดุจเชื้อเพลิงสำหรับการเดินทาง ยิ่งสร้างอกุศลกรรมมากเท่าไร ยิ่งทำให้ การเดินทางลงใต้เร็วแรงและลงได้ลึกมากเช่นกัน ใครก็ตามที่เดินทางไปชมนกชมไม้ไปเรื่อย ๆ ขึ้นเหนือบ้าง ลงใต้บ้าง ตามอารมณ์ที่ขึ้นลง ๆ ใน แต่ละวัน เขาจะต้องวนเวียนอยู่ในประเทศแห่งนี้ตลอดไปไม่มีทางออกนอกประเทศได้ จะได้รับสุขบ้าง ธ 174 DOU บ ท ที่ 6 พระ ธ ร ร ม : คำสั่ง ส อ น ข อ ง พ ร ะ สัมมา สัมพุทธเจ้า
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More