ข้อความต้นฉบับในหน้า
หรือที่ชาวพุทธรู้จักกันในนามวันมาฆบูชา โอวาทปาฏิโมกข์เป็นพุทธประเพณีที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุก
พระองค์ทรงแสดงเหมือนกัน เช่น พระวิปัสสีสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นต้น ดังใจความตอนหนึ่งว่า
สพฺพปาปสฺส อกรณ์
การไม่ทำบาปทั้งปวง
กุสลสฺสูปสมฺปทา
การยังกุศลให้ถึงพร้อม
สจิตฺตปริโยทปนํ
การทำจิตของตนให้ผ่องแผ้ว
เอต์ พุทธาน สาสนํ
นี้เป็นคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทั้งหลาย
คำว่า “พุทธาน สาสน์” ก็คือพุทธศาสนานั่นเอง คำว่า “สาสน์” เป็นภาษามคธหรือที่รู้จักกัน
ทั่วไปว่าภาษาบาลี ส่วนคำว่า “ศาสนา” เป็นภาษาไทยซึ่งมาจากภาษาสันสฤตว่า “ศาสน
เหตุที่กล่าวว่าหลักคำสอนสำคัญของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าว่าด้วยเรื่องพระรัตนตรัยนั้นอ้างอิง
จากมหาปรินิพพานสูตรคือ ก่อนพระพุทธองค์จะปรินิพพานทรงรับสั่งกับภิกษุทั้งหลายว่า
“ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ความสงสัยเคลือบแคลงในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ มรรค หรือในข้อ
ปฏิบัติ จะพึงมีแก่ภิกษุแม้รูปหนึ่ง พวกเธอจงถามเถิด อย่าได้มีความร้อนใจภายหลังว่า พระศาสดาอยู่
เฉพาะหน้าเราแล้ว เรายังมิอาจทูลถามพระผู้มีพระภาคเจ้าที่เฉพาะพระพักตร์”
เมื่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสอย่างนี้แล้วพวกภิกษุเหล่านั้นก็พากันนิ่งอยู่ แม้ครั้งที่สอง แม้ครั้ง
ที่สาม ภิกษุเหล่านั้นก็พากันนิ่งอยู่... ในครั้งนั้นไม่มีภิกษุรูปใดถามข้อสงสัยเลย เพราะภิกษุทุกรูปในที่นั้นได้
บรรลุธรรมเป็นพระอริยสงฆ์กันหมดแล้ว
พระดำรัสนี้เป็นการสอบถามภิกษุทั้งหลายว่าสิ่งที่พระองค์สอนมาตลอด 45 พรรษานั้น มีภิกษุ
รูปใดสงสัยอะไรบ้าง ให้รีบถาม เพราะเมื่อพระองค์ปรินิพพานไปแล้ว จะไม่มีโอกาสถามอีก คล้าย ๆ กับ
เวลาเราเรียนหนังสือในห้องเรียนก่อนหมดเวลาแต่ละคาบหรือก่อนปิดคอร์ส ครูก็จะถามว่าที่สอนมา
ทั้งหมดมีใครสงสัยตรงไหนบ้างก็ให้ถาม
ดังนั้นจึงสรุปได้ว่า หลักคำสอนสำคัญตลอดพระชนม์ชีพของพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามีเพียง
ประการเดียวคือ พระรัตนตรัย ได้แก่ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ส่วนเรื่องมรรคและข้อปฏิบัติต่าง ๆ
นั้น สงเคราะห์เข้าในหมวดพระธรรม พระรัตนตรัยจึงเป็น “แก่นของพระพุทธศาสนา” ซึ่งนักศึกษาจะได้เรียน
อย่างละเอียดในบทที่ 4, 5, 6 และบทที่ 7 สำหรับบทที่ 3 กล่าวถึงธรรมชาติของชีวิตทางพระพุทธศาสนา
ซึ่งเนื้อหาจัดอยู่ในหมวดพระธรรม แต่เป็นความรู้ที่นักศึกษาต้องเข้าใจก่อนจึงนำมาอธิบายไว้ในบทที่ 3
2
- พระสุตฺตนฺตปิฎก ทีฆนิกายสฺส มหาวคฺโค ภาษาบาลี ฉบับสยามรัฐ เล่ม 10 ข้อ 54 หน้า 57.
พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย มหาวรรค มหาปรินิพพานสูตร มก. เล่ม 13 ข้อ 142 หน้า 321.
บ ท ที่ 2 ค ว า ม
เ ม รู้ ทั่ ว ไ ป ท า ง พระ พุ ท ธ ศ า ส น า DOU 13