วิถีชีวิตและความเจริญของพระภิกษุ : หน้า 217/270

จนถึงปัจจุบัน เป็นวิถีชีวิตของพระภิกษุ เป็นหลักที่ทำให้องค์กรสงฆ์มีความเจริญรุ่งเรืองสืบมายาวนานกว่า 2,500 ปี ซึ่งยากที่จะมีองค์กรใดในโลกอาจเทียบได้ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสอปริหานิยธรรม 7 ประการไว้ในมหาปรินิพพานสูตรดังนี้ ภิกษุทั้งหลายยังจักประชุมกันเนือง ๆ จักประชุมกันอยู่มาก ตลอดกาลเพียงไร ภิกษุทั้งหลายพึง หวังความเจริญอย่างเดียวหาความเสื่อมมิได้ ภิกษุทั้งหลายยังจักพร้อมเพรียงกันประชุม จักพร้อมเพรียงกันเลิกประชุม จักพร้อมเพรียงกันทำ กิจที่สงฆ์พึงทำ ตลอดกาลเพียงไร ภิกษุทั้งหลายพึงหวังความเจริญอย่างเดียว หาความเสื่อมมิได้ ภิกษุทั้งหลายยังจักไม่บัญญัติสิ่งที่ตถาคตมิได้บัญญัติไว้ จักไม่เพิกถอนสิ่งที่ตถาคตบัญญัติไว้แล้ว ยังจักสมาทานประพฤติอยู่ในสิกขาบททั้งหลายตามที่ตถาคตบัญญัติไว้แล้ว ตลอดกาลเพียงไร ภิกษุทั้งหลาย พึงหวังความเจริญอย่างเดียว หาความเสื่อมมิได้ ภิกษุทั้งหลาย ยังจักสักการะและเคารพนับถือ บูชา พระภิกษุทั้งหลายผู้เป็นพระเถระผู้รู้กาลนาน ผู้บวชมาแล้วนาน ผู้เป็นบิดาของสงฆ์ เป็นปริณายกของสงฆ์ และยังจักเชื่อถือโอวาทที่พึงฟังของท่านด้วย ตลอดกาลเพียงไร ภิกษุทั้งหลายพึงหวังความเจริญอย่างเดียว หาความเสื่อมมิได้ ภิกษุทั้งหลายยังจักไม่ลุอำนาจของตัณหา อันมีปกติให้เกิดในภพใหม่ ที่เกิดขึ้น ตลอดกาลเพียงไร ภิกษุทั้งหลายพึงหวังความเจริญอย่างเดียว หาความเสื่อมมิได้ ภิกษุทั้งหลายยังเป็นผู้มีความห่วงใยในเสนาสนะตามราวป่า ตลอดกาลเพียงไร ภิกษุทั้งหลายพึง หวังความเจริญอย่างเดียว หาความเสื่อมมิได้ ภิกษุทั้งหลายยังจักเข้าไปตั้งสติไว้เฉพาะตนว่า ทำอย่างไร เพื่อนพรหมจารีทั้งหลาย ผู้มีศีลเป็น ที่รักที่ยังไม่มาขอให้มา และเพื่อนพรหมจารีทั้งหลายผู้มีศีลเป็นที่รักที่มาแล้ว ขอให้อยู่สบาย ตลอดกาลเพียงไร ภิกษุทั้งหลายพึงหวังความเจริญอย่างเดียว หาความเสื่อมมิได้ 7.7.1 หมั่นประชุมกันเนืองนิตย์ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า ภิกษุทั้งหลายยังจักประชุมกันเนือง ๆ จักประชุมกันอยู่มากตลอดกาล เพียงไร ภิกษุทั้งหลายพึงหวังความเจริญอย่างเดียวหาความเสื่อมมิได้ ประชุม หมายถึง “มารวมกันหรือเรียกให้มารวมกันเพื่อประโยชน์อย่างใดอย่างหนึ่ง, มารวม พบกันปรึกษาหารือ” จะเห็นว่าการประชุมไม่ได้หมายเฉพาะการมานั่งประชุมวางแผนงานกันอย่างเดียว แต่การมารวมตัวกันเพื่อทำกิจกรรมอย่างใดอย่างหนึ่งก็ถือเป็นการประชุมด้วย พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงให้ความสำคัญกับการประชุมมาก จะเห็นได้จากกิจวัตรกิจกรรมของ พระภิกษุสงฆ์นั้นมีการประชุมกันบ่อยและมีหลายรูปแบบ เช่น การประชุมเพื่อบัญญัติสิกขาบท, การประชุม พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย มหาวรรค มก. เล่ม 13 ข้อ 70 หน้า 240-241. * ราชบัณฑิตยสถาน (2525), พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน, หน้า 503. บทที่ 7 พระสงฆ์ : ส า ว ก ข อ ง พ ร ะ ส ม ม า สั ม พุ ท ธ เจ้า DOU 207