การบรรลุพระอรหันต์และการบริหารองค์กรสงฆ์ GB 101 ความรู้พื้นฐานทางพระพุทธศาสนา หน้า 216
หน้าที่ 216 / 270

สรุปเนื้อหา

เนื้อหานี้เกี่ยวกับการบรรลุพระอรหันต์ซึ่งต้องใช้บารมีที่สั่งสมมาอย่างยาวนาน ก่อนที่จะได้รับพุทธพยากรณ์ เช่นเดียวกับการบริหารองค์กรสงฆ์ที่อิงจากหลักธรรมวินัย อปริหานิยธรรม ซึ่งเป็นวัฒนธรรมที่ช่วยพัฒนาความเจริญของชุมชนสงฆ์ โดยอธิบายถึงความจำเป็นและหลักการในการบริหารองค์กรสงฆ์ ทั้งในระดับวัด สำนักสงฆ์ และระดับประเทศ โดยยกตัวอย่างแนวคิดเหล่านี้จากสมัยพุทธกาล

หัวข้อประเด็น

-การบรรลุพระอรหันต์
-บารมีและพุทธพยากรณ์
-การบริหารองค์กรสงฆ์
-อปริหานิยธรรม
-วัฒนธรรมองค์กรของพระสงฆ์

ข้อความต้นฉบับในหน้า

บรรลุเป็นพระอรหันต์ในชาตินั้นได้ ผู้นั้นจะต้องมีบารมีมากกว่า นั่นคือ สุรุจิดาบสจะต้องสร้างบารมีมา ก่อนหน้านี้นานแล้ว จนบารมีมากพอแล้วจึงรับพุทธพยากรณ์ว่าจะได้สำเร็จเป็นพระอัครสาวกในอนาคต สาเหตุที่พระสารีบุตรไม่ได้กล่าวถึงการสร้างบารมีก่อนหน้าการได้รับพุทธพยากรณ์นั้น เพราะ ท่านระลึกชาติได้เพียง 1 อสงไขยแสนกัป หลังจากนั้นไปท่านระลึกไม่ได้ ดังนั้นชาติสุดท้ายที่ท่านระลึกได้ คือ ชาติที่ท่านได้รับพุทธพยากรณ์ครั้งแรกว่า จะได้สำเร็จเป็นพระอัครสาวกในศาสนาของพระสมณโคดม พุทธเจ้า แม้พระสาวกเอตทัคคะก็เช่นกันคือ ท่านสามารถระลึกชาติได้เพียง 1 แสนกัป ด้วยเหตุนี้ ประวัติการสร้างบารมีชาติแรกที่พระเอตทัคคสาวกทุกท่านเล่าไว้คือ ชาติที่ท่านได้รับพุทธพยากรณ์ครั้งแรก เมื่อ 1 แสนกัปที่แล้ว ส่วนพระอรหันตสาวกทั่วไประลึกชาติได้น้อยกว่านี้และแต่ละรูปก็ระลึกชาติได้ไม่เท่ากัน ทั้งนี้ ขึ้นอยู่กับกำลังบารมีที่สั่งสมมาไม่เท่ากัน แม้จะกำจัดกิเลสได้หมดเหมือนกันก็ตาม เปรียบเสมือนบัณฑิตที่ สำเร็จปริญญามาจากสถาบันเดียวกัน แต่ความรู้ความสามารถไม่เท่ากัน ทั้งนี้ก็ขึ้นอยู่กับความรู้และ ความสามารถที่สั่งสมมาที่ไม่เท่ากันนั่นเอง ถึงกระนั้นบัณฑิตทุกคนก็มีความรู้พอที่ผ่านเกณฑ์การศึกษาตาม ที่สถาบันนั้น ๆ กำหนดได้ 7.7 การบริหารองค์กรสงฆ์ บริหาร แปลว่า “ปกครอง ดำเนินการ จัดการ” องค์กรสงฆ์ ในที่นี้หมายถึง ชุมชนสงฆ์ทุกระดับตั้งแต่ระดับวัด สำนักสงฆ์ สถาบันสงฆ์ และ หมายรวมถึงสงฆ์ในระดับประเทศและสงฆ์ทั้งหมดทั่วโลกด้วย การบริหารองค์กรสงฆ์ หมายถึง การบริหารวัดแต่ละวัด และการบริหารสถาบันสงฆ์ในระดับที่ ใหญ่ขึ้นไปตามลำดับจนถึงระดับประเทศและระดับโลก พระสัมมาสัมพุทธเจ้าบริหารองค์กรสงฆ์ด้วยหลักธรรมวินัย ได้แก่ อปริหานิยธรรม เป็นต้น อปริหานิยธรรม แปลว่า ธรรมที่ทำให้ไม่เสื่อม เป็นไปเพื่อความเจริญฝ่ายเดียว อปริหานิยธรรมนี้มีความ หมายอย่างเดียวกันกับคำว่า “วัฒนธรรม” ที่ใช้กันอยู่ในปัจจุบัน วัฒนธรรม แปลว่า สิ่งที่ทำให้เจริญงอกงามแก่หมู่คณะ, วิถีชีวิตของหมู่คณะ, พฤติกรรมและ สิ่งที่คนในหมู่ผลิตสร้างขึ้นด้วยการเรียนรู้จากกันและกันและร่วมใช้อยู่ในหมู่พวกของตน 4 อปริหานิยธรรมจึงเป็นวัฒนธรรมองค์กรที่พระภิกษุได้ปฏิบัติสืบต่อกันมาตั้งแต่สมัยพุทธกาล 1 อรรถกถาพระวินัยปิฎก เวรัญชกัณฑวรรณนา ปฐมสมันตปาสาทิกาแปล มก.เล่ม 1 หน้า 289. 2 อรรถกถาพระวินัยปิฎก เวรัญชกัณฑวรรณนา ปฐมสมันตปาสาทิกาแปล มก.เล่ม 1 หน้า 289. * ราชบัณฑิตยสถาน (2525), พจนานุกรม, (ฉบับอิเล็กทรอนิกส์), *ราชบัณฑิตยสถาน (2525), พจนานุกรม, (ฉบับอิเล็กทรอนิกส์), 206 DOU บทที่ 7 พระสงฆ์ : ส า ว ก ข อ ง พ ร ะ ส ม ม า สั ม พุ ท ธ เ จ้ า
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More