ปรัชญา๙ - พระถั่มปฏิรูปกาเปล ภาค ๒ - หน้า 9 : หน้า 11/243

ปรัชญา๙ - พระถั่มปฏิรูปกาเปล ภาค ๒ - หน้า 9 ปรารถนารสมบัติให้บุตร, ฉันจัดทำอารให้เขาผสมบัติ (สมดังความปรารถนา). ครั้งนี้ พระตถา ฯ ได้ให้พิณและมนต์อันยังชำให้ใคร่ แก่ บุตรของพระนางแล้ว. ในกาลนั้น ช่างหลายแสน มาพ้นอยู่โดน ต้นไทร้อย. ลำดับนั้น พระตถา ฯ จึงรัดสละกุมารนี้ว่า "เมื่อช้าง ทั้งหลาย ยังไม่มาถึงนั่นแล, เจ้าของต้นไม้, เมื่อช้างทั้งหลายมา ถึงแล้ว, งารวนต้นนี้ดี ดิสายพิณสายนี้". ช่างทั้งหมด ไม่อาจ แม้จะหนีกลับแลด จักหนีไป, ที่นี้ เจ้าพิงลงนาม." กุมารนั้น ทรงทำ ตามนั่นแล้ว กลับมาทูลบอกความเป็นไปแล้ว. ครั้งนี้ว่า ๒ พระ ตถา ฯ จึงรัดสั่งกับกุมารนี้ว่า "ในวันนี้ เจ้าจะรายมนต์นี้ ดีด สายพิณสายนี้". ช่างจักกลับเหลืออดเมื่อลงพลหนีไป. แม่นาก นั้น พระกุมารก็ทรงทำตามนั่นแล้ว กลับมาทูลบอกความเป็นไปนั่น. ครั้งนั้น พระกุมารสตรีเรียกพระมารดาของกุมารนี้มาแล้ว ตรัสว่า "นางผู้นี้รอญ ล่อนจงให้ข่าวสารแก่บุตรของหล่อน, เขาไปจาก ที่นี่เทียว จักเป็นพระเจ้แม่ดิน." พระราชทวี ตรัสเรียกพระ โอรสมาแล้ว ตรัสว่า "พ่อ เจ้'เป็นลูกของพระเจ้าปรวันะในครอง โกสิมพ, นกหลัดลีลิก, นำเรามาทั้งที่มีครรภ์" ดังนี้แล้ว ตรัสบอก ชื่อของเสนาบดีเป็นต้น แล้ว ตรัสว่า "เมื่อเขาพากันไม่เชื่อ เจ้ พึงเอาผ้ากันพลอันเป็นพระภาษาหม และพระถิ่มรอคเป็นเครื่อง ประดับของบิดาของ แสดง" ดังนี้ จึงส่งไปแล้ว. พระกุมารจึงลูกถามพระกุมารว่่า "บัดนี้ หน่อมันฉะทำ