พระเจ้าแผ่นดินและบทบาทของมารดาในประวัติศาสตร์ : หน้า 13/243

ประโยค- พระจัมปามปฏิรูปแผ่นภาค ๒ - หน้าที่ 11 ความเป็นพระเจ้าแผ่นดินโดยสัมเชื่อสาย ได้มีแล้วในกาลนั้น ลำดับนั้น พระกุมาร จึงรั้วว่า "ฉันเป็นบุตรของพระนาง" แล้วอ้างชื่อสนามดีเป็นต้น เมื่อพูดคำนั้นไม่เชื่ออันอื่นนั่นเอง จึงแสดงผักทามผลแดงและพระฉามรงค์. พวกชาวเมือง จ้ำผักผลแดงและพระฉามรงค์นั้นได้ หมดความกินเหน่งใจ จึงเปิดประตู อภิเลขกุมารนั้นไว้ในราชสมบัติแล้ว นี่เป็นเรื่องเกิดแก่พระเจ้าท่านก่อน. [สองฝ่ามือเดินทางไปหาชีพล] ก็เมื่อภูทิกภัย เกิดแล้วในแคว้นอัลกัปปะ ชายผู้นั้น สื่อว่าก็โหดหลี ไม่อาจจะเป็นอยู่ได้ จึงพากรษฐ์มูตรอ่อน นามว่า กาจิ จัดแจงเลยออกไปแล้ว ด้วยมุ่งหมายจะ "จะไปหาถึงที่เมืองใกล้สี่พ." อาจยังท่านกล่าวว่า "เข้าออกไปแล้ว ในเมื่อมหาชนกำลังภายในด้วยโรคอาอิวตก" บาง. สองสามริษฎานั้น เดินไปอยู่ เมื่อเสี่ยงทางหมดสิ้นแล้ว ถูกความวิทวงแล้วไม่สามารถจะนำเด็กไปได้. ครั้งนั้น สามีจึงกล่าวว่ากระรวยว่า "หล่อนเรามีชีวิตอยู่ ก็หาได้ลูกอด, ทั้งเขาเลี้ยงแล้วไปเกิด." ธรรมดาว่าดวงใจของมารดา อ่อนโยน; เพราะฉะนั้น นางจึงพูดว่า "ฉันไม่อาจทิ้งลูกที่มีชีวิตอยู่ได้ออก." สามี เมื่อเป็นเช่นนี้ เราจะทำอย่างไรกัน? ภรรยา. เราเปลี่ยนกับนำเขาไป. มารดาของลูกนี้ประหนึ่งพวกดอกไม้ ในวะรของตน กำไรท่ออก อุ้มไปแล้ว ก็เอาให้แก่