พระธัมมปิฎกฉบับแปล ภาค ๒ - หน้า 87 : หน้า 89/243

ประโยค - พระธัมมปิฎกฉบับแปล ภาค ๒ - หน้า 87 เมืองนิวยอร์ก หญิง ๕๐๐ คน ย้อมบำรุงพระปิงจากพระเจ้าเหล่านั้น ในท่านเหล่านั้น พระปิงเจ้า ๓ องค์ ไปสู่ประเทศใน อีกองค์หนึ่ง นั่งข้างสนามอยู่ในที่รกดิษฐ์ค้างแห่งหนึ่งริมแม่น้ำ ต่อมา วันหนึ่ง เมื่อพระปิงเจ้าทั้งหลายไปแล้ว พระราชา ทรง พาหญิงเหล่านั้นไปเพื่อทรงเล่นน้ำในแม่น้ำ ณ สถานที่นั้น หญิง เหล่านั้น เล่นน้ำฉลองส่วนแก่วัน ขึ้นแล้ว ถูกความหนาวบีบคั้นเทียบ ใครจะผิดไหม กล่าวว่านะ "ท่านทั้งหลาย พึงหาดูที่อ๋อของพวกเรา," เทียวไป ๆ มา ๆ อยู่ เห็นที่คร้องด้วยหญิง (สัตหูหญิง) นั้น จึงยืน ล้อมอีกไฟแล้ว ด้วยสำคัญว่า "กองหญิง" เมื่อหญิงทั้งหลาย ใหม่แล้วถ้วนลง, หญิงเหล่านั้น แล้วเห็นพระปิงเจ้า จึง กล่าวกันว่า "พวกเรา จิบนายแล้ว! พวกเรา จิบนายแล้ว! พระ ปิงเจ้าแห่งพระราชาทำของพระราชูปถัมภ์ไฟลอก, พระราชทรงบำบัดทำ พวกเราให้บิษาย, เรากำทำท่านให้ไหมให้หมด," ทุกคน นำฟืนมา จากที่โน่นนี้ ทำให้เปลืองในเบื้องบนแห่งพระปิงเจ้านั้น กองฟืนใหญ่ได้ไหมแล้ว ลำดับนั้น หญิงเหล่านั้น สุขฟื้นแล้วหลีก ไป ด้วยสำคัญว่า "บัดนี้ อ๊ะไหมล่ะ.." ครั้งก่อน พวกเราเป็น ผู้ไม่มีความมุ่งใจ ก็ถูกกรรมติดตามแล้วในบัดนี้ ก็คนทั้งหลาย แม่ฟืน ๐๐๐ เล่มเกวียนมาสุมอยู่ คู่ไม่อาจจะทำพระปิงเจ้านั้น เข้าในสมาบัติ แม้มีอารมณ์สักว่าอุบัติได้ เพราะฉะนั้น พระ ปิงเจ้าแห่งพระราชา ในวันนี้ จึ่งได้ลูกขึ้นไปตามสายแล้ว หญิง เหล่านั้น ใหม่ในรสนัศพันปี เพราะความที่กรรมมันอ่อน