พระยืนป็อกขอถวายแปล ภาค 2 - หน้าที่ 172 : หน้า 174/243

ประโยค 2 - พระยืนป็อกขอถวายแปล ภาค 2 - หน้าที่ 172 [ท่าวสักกะทรงทดลองพระยานแกะเต่า] ท่าวสักกะทรงรุ่งอยู่ ทรงเห็นเหตุขึ้นแล้ว ทรง (บันดาล) ให้ฉันไม้เนี่ยมเกี่ยวพันอุปกรณ์ของตน เพื่อจะทดลองพระยานก แกะเต่านั้น ต้นไม้หักแล้ว เหลืออยู่ลักษณะดอกเท่านั้น เป็นช่องน้อย และช่องใหญ่ (ปรมด.) เมื่อออมโกรมา (กระทบ) ได้เปล่ง เสียงดูถูกบุคคลเคาะ ตั้งอยู่แล้ว ขุ้งทั้งหลายปลิวออกจากช่องของ ต้นไม้บั้น พระยานแกะเต้ากินูเหล่านั้น แล้วดื่มน้ำในแม่น้ำ คงคา ไม่ไปในอีทิ่น ไม่พรั่นพริ้มและแคลง จับอยู่ที่ปลายตอเดือด. ท่าวสักกะทรงทราบความที่พระยานแกะเต่านั้น มีความปรารถนา น้อยอย่างยิ่ง ทรงดำริว่า "เราจำให้พระยานแกะเต่านั้น กล่าวคุณแห่งศีรรธรรม แล้วให้พรแก่นั้น ทำ (บันดาล) ต้นน่ะเดือให้มีผลไม่จ๋ายแล้ว" ดังนี้แล้ว (นิธินิต) พระองค์เป็นพระอาทิตย์ตัวหนึ่ง นำพอสูญญาณามวาสชาดาไว้หว่างหน้า เสด็จไปป่ามะเดือนั้น จักกึ้งแห่งต้นไม้ต้นหนึ่งในที่ไม่ไกล เมื่ออะตรัสสนบทกับพระยานแกะเต้านั้น ครัสกามนี้ว่า "พยุถามิโดดดีอยู่ หมูไม่มผลาดหลาย ก็มาก, เหตุไรหนอ ? ใจของนกแกะเต่า จึงยินดีแล้วในไม่แห่งที่พุ่ง" สวาดกทั้งหมด บันทึกพึงให้สดดา ตามที่มาแล้วในนวกนิบาดนั้นและ, แต่ความเกิดขึ้นแห่งเรื่องเท่านั้น ในวรรณาบด ๑. ข. ชา. นวก. ๒๗/๒๕๗. ตทุจุกกา. ๕/๕๕๕.