พระดิษบัณฑิฏฐิฤๅแปล ภาค ๒ - หน้า ๑๓๕ : หน้า 237/243

ประโยค๒ - พระดิษบัณฑิฏฐิฤๅแปล ภาค ๒ - หน้า ๑๓๕ [นางคลอนุวุตร] กีรรวมใจตั้งน้องของนาง เพราะอาศัยการอยู่ร่วมกับลูก นายเศรษฐินีโลงสีกส. โดยลากล่างไป ๑๐ เดือน นางได้บุตร ในเวลาที่บุตรของนางเดิน ก็ได้บุตรเมื่อคนหนึ่ง. โดยอากร อย่างนี้ บุตรของนางจึงมี ๕ คน, คือบุตรผู้อยู่ในท้อง ๒ คน, บุตร ผู้เกิดเพราะอาศัยเธอ (ครั้งเป็นชายอยู่) ในไร่โรยังน ๒ คน. [นางได้พลับเพื่อเก่านเล่าเรื่องให้ฟัง] ในกาลนั้น ลูกชายเศรษฐีผู้เป็นสายของเรา (ออก) จาก โสโรไนครไปส่งลูกจักรสิงด้วยเวียน ๕๐๐ เล่ม นั่งมานน้อยอ้อน มีความสุขเข้าไปสู่พระนคร. ขณะนั้น นางเปิดหน้าต่างนั่นปราสาท ชั้นบน ยิ้มระหว่างถนนอยู่ เห็นหาดนั้น จำจาได้แน่ๆ จึงส่ง สาวใช้ไปให้เชิญมาแล้ว ให้ขึ้นบนที่มีค่ามาก ได้ทางตะและ สัมมนาอย่างใหญ่โต. ขณะนั้น สายนนั้นกล่าวกนะบว่า "แม่หมา- จำเรญ ในกาลก่อนแน่สิ ฉันไม่เคยเห็นนาง, ก็เมื่อเป็นเช่นนี้ ไฉน นางจึงทำสักกระแกร่งในใหญ่โต, นางรู้ฉันหรือ ?" นาง นาง จ๊ะ ฉันรู้จัก, ท่านเป็นชาวไร่นคร มิโชหรือ? สหาย ถูกละ แม่นหาจำเรญ. นางได้ถามถึงความสุขของมารดามิค ของอริยา ทั้ง ของลูกชายทั้ง ๒. สหายออกนึกตอบว่า "จะ" แม่นาหำเรญ ชน เหล่านั่น สบายดี" แล้วถามว่า "แม่นาหำเรญ นางรู้ฉันหรือ"