ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค- พระิรมปทุมภัณฑ์แปล ภาค ๒ - หน้า 69
แล้ว ยืนอยู่ในนั้น ๆ จงแสดง จงเหยียดตัวตั้ง ๒ ออกถวายบังคม
และจงขอทศคาสะ ผู้เสด็จไปสู่เรือนของเศรษฐีทั้ง ๓.
หญิงเหล่านั้น กระทำอย่างนั้นแล้ว แสดงพระคาสะผู้เสด็จไป
และเสด็จอยู่ ถวายบังคม และบูชาแล้ว.
[ประวัติหน้าต่าง]
ต่อมาวันหนึ่ง พระนางมกกันทีย เสด็จออกเดินจากพื้น
ปราสาทของตนไปสู่ที่อยู่ของหญิงเหล่านั้น เห็นช่องในห้องทั้งหลาย
แล้ว จึงถามว่า "นี่อะไรนะ?" เมื่อหญิงเหล่านั้น ผู้ไม่รู้ความ
อามาตที่พระนางนั้นผูกไว้ในพระคาสะ จึงตอบว่า "พระคาสะ
เสด็จมาสุคนธ์นี้, พวกขอเพ็นฉันยืนอยู่ในนี้ ย่อมถวายบังคมและ
บูชาพระคาสะ" ดังนี้แล้ว คิดว่า "พระสมณโคดม ชื่อว่า
แล้วสุคนธ์นั้น, บัณฑรีอักก็ทำกรรมที่ควรทำแก่พระสมณโคดมมัน
แม้หญิงเหล่านี้ ก็เป็นปุราณีชาติา ของพระสมณโคดมนี้, เราจัก
รู้กรรมที่พึงทำแม้แก่หญิงเหล่านี้" จึงไปกราบบูชาด้วยพระราชา ว่า
"ข้าแต่มหาราช หญิง ๕๐๐ รวมทั้งพระนางสามวดี มีความ
ปราศรัยในภายในออก, พระองค์ก็ไม่มีพระชนม์โดย ๒-๓ วันเป็น
แน่." พระราชา "ไม่ทรงเชื่อแล้ว ด้วยทรงพระดำริตว่า "หญิงเหล่า
นั้น จักไม่ทำกรรมเห็นปานนี้." แนเมื่อพระนางมกกันทียากราบบูชา
อีก ก็ไม่ทรงเชื่ออันนั้นเอง.
ลำดับนั้น พระนางคันธกี จึงกราบบููลพระราชานั้น ผู้แท้ม