พระราชาและช้างเหยียบ : หน้า 151/243

ประโยค2 - พระธัมม์ทั้วถูกแปลภาค 2 - หน้า ที่ 149 พระราช มันได้ทรงพิจารณา ทรงบังคับว่า "พวกท่าน จงให้ช้างเหยียบ (พวกมันให้ตาย)" [ช้างไม่เหยียบเพราะอนุภาพแห่งดวงตา] มมดานภาพ ได้ให้โอกาสแก่ชนที่เหลือทั้งหมดว่า "หลาย ทั้งหลายเอ๋ย เว้นแต่ตาเสีย ที่พึ่งอย่างอื่นของเรา ไม่มี ท่าน ทั้งหลายไม่ต้องการความโกรธในใจ จ งเป็นผู้มีจิตสมอเตย ด้วย เมตตาจิตในพระราชา ในยานุบาล ในช้างที่จะเหยียบ และในตน" ชนเหล่านี้ก็ได้ทำอย่างนั้น ลำดับนั้น ช้างไม่อาจเข้าไปใกล้ได้ เพราะอนุภาพแห่งดวงตา ของชนเหล่านั้น พระราช ทรงสั่งความนั้นแล้ว ตรัสว่า "ช้าง มันเห็นคนมาก จงไม่อาจเหยียบได้ ท่านทั้งหลายของ ไป เอาเสื้อ ลำแพนคุมเสี้ล แล้วจงให้มันเหยียบ" ช้าง อันเขาเอาเสื้อ ลำแพนคุมชนเหล่านั้น ไปลื้อไปเหยียบ ก็ถอยกลับไปเสียแต่ไกลเทียว พระราช ทรงสั่งประพฤติการณ์นั้นแล้ว ทรงตรัสว่า "ใน เรื่องนี้ ต้องมีเหตุ" แล้วรับสั่งให้รื้อชนเหล่านั้นมาเฝ้า ตรัสถาม ว่า "พวกทั้งหลาย พวกเจ้าอาศัยอะไร ไม่ได้อะไรหรือ ?" พวกมะ นี่อะไร ? พระเจ้า. พระราช ข้าว่า พวกเจ้าเป็นโจร เที่ยวไปในป่า ด้วยการ คุมกันเป็นพวก.