เรื่องราวของเศรษฐีอิฐ : หน้า 38/243

ประโยค- พระธีมมาปฏิรูปผลแปล ภาค ๒ หน้าที่ 36 เศรษฐีอิฐนั่น จึงบอกว่า “ดินหัวเราะ ก็เพราะคิดว่า ‘สมบัติ มีประมาณเท่านี้ ท่านได้แล้ว ก็เพราะอาทิตย์’” เศรษฐี ถ้าหากผมของผม มอบรากของตนให้แก่ท่านแล้ว ท่านจะได้เป็นอะไรในทรัพย์นั้น ได้ยินว่า เศรฐ์ ไม่รู้เรื่องอะไร สิ่งกาลเท่านั้น เพราะฉะนั้น จึงไม่เชื่อถ้อยคำของเศรษฐีอิฐนั่น คราวนั้น เศรฐีอิฐนั่น ได้เล่าเรื่องนั้นทั้งหมด แก่เศรฐีอิฐนั่นว่า “มีดาของท่าน ให้หนังสือ๖ (ตัว) ส่งมาทานแล้ว #ดินำทำกิจกรรม อย่างนี้ ๆ รักษาท่านไว้แล้วแล้ว.” เศรฐีอิฐนั่นไม่เชื่อ พูดว่า “ท่านพูด ไม่จริง” จินตีว่า “เราอคถามแม่กีสิ” ดังนั้น จึงกล่าวว่า “ได้ยินว่า อย่างนั้นหรือ ? แม่.” นางกาสิ จึงกล่าวว่า “พ่อ ตั้งแต่ท่านเป็นเด็ก เศรฐีประสงค์จะว่าจะท่าน แต่ไม่เอาเพื่อจะทำได้, อาศัยท่าน สิ้นทรัพย์ไปมากมาย, ท่านพ้นแล้วกาวความตายในที่ ๓ แห่ง, บัดนี้ มาแล้ว จากบ้านส่วย ถึงตำแหน่งเศรฐี พร้อมกับ ด้วยสรรพวัสดุอย่างละ ๑๐๐.” เศรฐีอิฐนั่น ฟังคำรับแล้ว คิดว่า “เราทำกรรมหนักหนอ เรา พ้นแล้วจากความตายเห็นปานนี้แล้ว แล้วเป็นอยู่ด้วยความประมาณ ไม่สมควร, เราจำไม่ประมาท” ดังนี้ สละทรัพย์วันละพัน เริ่มตั้ง ทานไว้ เพื่อคลาดเดินทางไกลและคนกำพร้า เป็นต้นแล้ว. กฎุพีชื่อว่ามิตดะ ได้เป็นผู้นำวาจาในการทนของเศรฐีนั่นแล้ว. ความอุฏฐานของโมษะเศรฐี เป็นดังนี้.