พระธัมปทัตถุภคองแปล ภาค ๒ : หน้า 114/243

ประโยค๒ - พระธัมปทัตถุภคองแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 112 พึงให้พิสดาร โดยยิ่งอ่อนมีในก่อนนั้นแล [ตั้งชื่อเด็กทั้ง ๒] เพราะเด็กมันก็ดีดในหนทาง มารคาบดำก็ตั้งชื่ออยู่ผู้เกิดก่อนว่า “มหาปันอก.” ตั้งชื่อบุตรผู้เกิดภายหลังว่า “จูฟันอก.” แม่ ๒ สามีอี๋นั่น ก็ตาเด็กทั้ง ๒ ไปสถานที่ของตนตามเดิม [มหาปันอกแปลในเรื่องญาติของตน] เมื่อ ๒ สามีอี๋ยู่ในที่นั้น เด็กชายหาบนอก ได้กันเด็กชายอื่น ๆ เรียก (ผู้มันผู้นี้) ว่า “อาจง” และว่า “ปู่ (ตา) ข่า (ยาย)” จึงถามมารดาว่า “แม่ เด็กอื่น ๆ เรียก (ผู้มันผู้นั้น) ว่า ปู่ (ตา), เรียก (ผู้มัน) ว่า ย่า (ยาย), พวกญาติของเราไม่มีบ้างหรือ?” มารดา. เออ พ่อ พวกญาติจงของเรา ในที่นี้ไม่มี แต่ตา ของพวกเขา ชื่อ ธนเศรฐ์มีอยู่ในพระนครราชคฤห์ พวกญาติของเราเป็นอัมมาก มีอยู่ในพระนครนั้น มาหาปันอก. ทำไม พวกเราถึงไม่ไปที่นั้นล่ะ? แม่. นางไม่ออดเหตุที่ตนมาคงวะภูตร เมื่ออุตรทั้ง ๒ พูดร้าร้านักเข้า จีงบอกแก่ม้ิว่า “เด็กเหล่านี้รบกวนฉันเหลือเกิน, มารดา บิดาหนพวกเราแล้ว จักกินเนื้อ (เทียว) หรือ ? มาถึง บัดนี้เรา ทั้ง ๒ จักแสดงตระกูลแห่งตา ขยาย แก่พวกเด็ก.” สามี. ฉัน ไม่อาจจะเข้าหน้าได้, แต่ก็พาพวกมันนั้นไปได้