ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๒ - พระจิ้มปัทฉะถูกแปลภาค ๒ - หน้าที่ 170
5. เรื่องพระติสสเทสะผู้มีปฏิญาณอยู่ในนิคม [๒๓]
[ข้อความเบื้องต้น]
พระศาสดา เมื่อปะทับอยู่ในพระเจดีย์วัน ทรงปรารถพระ
ติสสเทสะผู้มีปฏิญาณในนิคม ครัสพระธรรมเทสนานี้ว่า "อุปมาม-
รโต" เป็นต้น
[พระเถรเทียบรับบินทบาทในบ้านญาติ]
ความผิดชอบว่า คุณครูคนหนึ่ง เกิดเต็มโตในบ้านที่ตั้งอยู่
ในนิคมแห่งหนึ่ง ซึ่งไม่ใกล้แต่กรุงสาวัตดี บรรพชาแล้วได้รับสมบท
ในศาสนาของพระศาสดาแล้ว ปรากฏว่า "ชื่อว่า พระนิคสเทสะ
เป็นผู้มักน้อย สันโดด สงัด ปราศจากความเพี้ยน" ท่านเที่ยวบินทบาท
เฉพาะในบ้านของญาติตนเป็นนิตย์ เมื่อคนทั้งหลายมีนิมิติก็เศรษฐี
เป็นต้น ทำมาหาทนอยู่ดี เมื่อพระเจ้าสนานิโกด ทรงบำเพ็ญ
อาสนาทานอยู่ดี ก็ไม่มีกรุงสาวัตดี
พวกกุฎีจินสนนทนากว่า "พระนิคสเทสะนี้ ลูกนี้เสด็จสรรพ
แล้ว ก็คลุกคลีด้วยขาขาด เมื่อชนทั้งหลายมีนิมิติก็เศรษฐี
เป็นต้น ทำมาหาทนอยู่ดี เมื่อพระเจ้าสนานิโกดฯทรงบำเพ็ญ
อาสนาทานอยู่ดี, เธอไม่มาเลย ดังนี้แล้ว จึงราบดูแลพระศาสดา.
[พระเถรได้รับสารจากพระศาสดา]
พระศาสดา รับสั่งให้เรียกท่านมาแล้ว ครัสถามว่า "ภูฏุ
* สามเณรจำรัล ป. 6 วัดกรมวิลาส แปล.
๑. ทนอนมีนานอย่างนี้กับไม่มี