พระภคิในสง่ารักอิฐเดชะ : หน้า 201/243

ประโยค2 - พระธัมม์ทัปภูถูกแปล ภาค 2 - หน้าที่ 199 4. เรื่องพระภคิในสง่ารักอิฐเดชะ [๒๗] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเจวียน ทรงปรารภกิริยือ ว่า สง่าริริต ตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า "ทุรงคัม เอกอร" เป็นต้น [พระเจดีย์ไม่รับผ้าสาฎฤติพระหลานชาวอาวาย] คั่งได้ดิบมา คุณตระผู้ฝนในสง่ารักอิฐเดชะ ฟังพระธรรม เทนงาอุพระศาสดาแล้วออกบวช ได้อยู่ในสมบทแล้ว มีนามว่า สง่าริริตเดชะ โดย ๒-๓ วันเท่านั้น ก็ได้รับพระอรหัตผล น้อง ชายของท่าน ได้บุตรแล้ว ก็ได้ตั้งชื่อของพระเจดีย์ (แก้วมุตรนั้น) เขามีมาว่า ภายในสง่ารักอิฐเดช เจริญวัยแล้ว ได้บรรชา อุษามณาในสำนักงานของพระเจดีย์ เข้าไปบำพรษาในวัดใกล้บ้านแห่ง ใดแห่งหนึ่ง ได้ผ้าสาวกาลสุก ๒ ผืน คือยาว ๓ ศอกผืน หนึ่ง ยาว ๔ ศอกผืนหนึ่ง กำหนดไว้ว่า "ผ้าผืนยาว ๔ ศอกอัครเป็น ของพระอุปัชฌาย์ของเรา" คิดว่า "ผ้าผืนยาว ๔ ศอกอัครเป็นของ เรา" ออกพระธัมม์แล้ว ประสงค์ว่า "จัดยึดพระอุปชฌาย์" เดินมาทดลองทวนเท้าในระหว่างทาง คืนนา (ถึง) แล้ว เมื่อพระเจดีย์ยังไม่กลับมาสู่ทิศานั้นแล้ว เข้าสู่วิหารแล้วปิดกวด ที่สำหรับพักกลางวันของพระเจดีย์ จัดนี้ล้างเท้าไว้ อูฐสนะแล้ว นั่นแลดูหนทางเป็นที่มา (แห่งพระเจดีย์) อยู่ ค้นทราบความที่ * พระมหาอุป ๓ วัดบรวนิวาสวิหาร แปล.