ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค2 - พระธัมม์ทัปภูถูกแปล ภาค 2 - หน้าที่ 199
4. เรื่องพระภคิในสง่ารักอิฐเดชะ [๒๗]
[ข้อความเบื้องต้น]
พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเจวียน ทรงปรารภกิริยือ
ว่า สง่าริริต ตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า "ทุรงคัม เอกอร" เป็นต้น
[พระเจดีย์ไม่รับผ้าสาฎฤติพระหลานชาวอาวาย]
คั่งได้ดิบมา คุณตระผู้ฝนในสง่ารักอิฐเดชะ ฟังพระธรรม
เทนงาอุพระศาสดาแล้วออกบวช ได้อยู่ในสมบทแล้ว มีนามว่า
สง่าริริตเดชะ โดย ๒-๓ วันเท่านั้น ก็ได้รับพระอรหัตผล น้อง
ชายของท่าน ได้บุตรแล้ว ก็ได้ตั้งชื่อของพระเจดีย์ (แก้วมุตรนั้น)
เขามีมาว่า ภายในสง่ารักอิฐเดช เจริญวัยแล้ว ได้บรรชา
อุษามณาในสำนักงานของพระเจดีย์ เข้าไปบำพรษาในวัดใกล้บ้านแห่ง
ใดแห่งหนึ่ง ได้ผ้าสาวกาลสุก ๒ ผืน คือยาว ๓ ศอกผืน
หนึ่ง ยาว ๔ ศอกผืนหนึ่ง กำหนดไว้ว่า "ผ้าผืนยาว ๔ ศอกอัครเป็น
ของพระอุปัชฌาย์ของเรา" คิดว่า "ผ้าผืนยาว ๔ ศอกอัครเป็นของ
เรา" ออกพระธัมม์แล้ว ประสงค์ว่า "จัดยึดพระอุปชฌาย์"
เดินมาทดลองทวนเท้าในระหว่างทาง คืนนา (ถึง) แล้ว
เมื่อพระเจดีย์ยังไม่กลับมาสู่ทิศานั้นแล้ว เข้าสู่วิหารแล้วปิดกวด
ที่สำหรับพักกลางวันของพระเจดีย์ จัดนี้ล้างเท้าไว้ อูฐสนะแล้ว
นั่นแลดูหนทางเป็นที่มา (แห่งพระเจดีย์) อยู่ ค้นทราบความที่
* พระมหาอุป ๓ วัดบรวนิวาสวิหาร แปล.