พระบรมปติฏฐัผิวผาแปล ภาค ๒ พระธัมมปทัฏฐกถาแปล ภาค 2 หน้า 93
หน้าที่ 93 / 243

สรุปเนื้อหา

ในบทนี้กล่าวถึงความไม่ประมาณเป็นเครื่องถึงมรรคและการมีความประมาณซึ่งเป็นทางแห่งมรรค ผู้ที่ไม่มีความประมาณย่อมไม่ตาย และผู้ที่มีความประมาณจะต้องเหมือนคนตายในทางธรรม บัณฑิตจะเข้าใจในเรื่องนี้และมีความบันเทิงอยู่ในความไม่ประมาณ ยินดีในธรรมและความเพียรนำไปสู่พระนิพพาน ซึ่งเป็นแดนของโยคะอันยอดเยี่ยม. นอกจากนี้ยังมีอุปมาในการแสดงถึงการเข้าถึงความไม่ประมาณตนเอง อาจารย์ทั้งหลายยืนยันว่าความไม่ประมาณสำคัญต่อการเห็นได้ชัดในธรรม.

หัวข้อประเด็น

-ความไม่ประมาณ
-มรรค
-พระธรรม
-การตายและการไม่ตาย
-นิพพาน

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ทราบแล้วครับ นี่คือข้อความที่ได้รับจากการ OCR ของภาพนี้: ประโยค- พระบรมปติฏฐัผิวผาแปล ภาค ๒- หน้าที่ 91 "ความไม่ประมาณเป็นเครื่องถึงมรรค ความ ประมาณเป็นทางแห่งมรรค ผู้ไม่ประมาณแล้ว ชื่อว่าย่อมไม่ตาย; ผู้ใดประมาณแล้ว ผู้มัน ย่อมเป็นเหมือนคนตายแล้ว; บัณฑิตรู้ความนั้น โดยเปลาะกันแล้ว (ตั้งอยู่) ในความไม่ประมาณ บันเทิงอยู่ในความไม่ประมาณ; ยินดีในธรรม เป็นที่โจรของพระอริยะทั้งหลาย, ชนิดผูไม่ ประมาณหล่านั้น มีความเพ็ง มีความเพียร เป็นไปติดต่, บางมันมันเป็นนิจย์ เป็น นักปราชญ์ ย่อมถูกต้องพระนิพพาน อันเป็น แดนแถมจากโยคะอันยอดเยี่ยมม." [แก่อรรถ] บรรดาบหล่านั้น ว่า อุปมาท โท ย่อมแสดงเนื้อความ กว้าง คือ คืออานี้อามาว่างดังอุปฺปมาติขยาย คึ พระไตรปิฏกแม้ทั้งสิ้น ซึ่งอาจารย์ทั้งหลายนำมากล่าวอา่ ย่อมยั้ง ลงสู่ความไม่ประมาณตนเอง, เพราะเหตุนี้น พระผู้พระภาค จึง ตรัสไว้ว่า "กิณกุ้งหลาย รอยเท้าหล่าใดหล่าหนึ่ง ของสัตว์ทั้ง หลายผู้สัญจรไปบ่อนแดนดิน, รอยเท้าทั้งปวงนั้น ย่อมถึงความุรม ลงในรอยเท้าช้าง, รอยเท้าช้าง อันชาวโลกย่อมเรียกว่าเป็นยอดแห่ง รอยเท้าหล่านั้น. เพราะรอยเท้าช้างนี้เป็นของใหญ่ แม้ จนใด, ๑. อนุโม ตา แปลว่า เป็นทางแห่งมรรค ก็ได้ เป็นทางไม่ตาย ก็ได้.
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More