พระผมปฏิญาณแปลภาค ๒ หน้าที่ 18 : หน้า 20/243

ประโยค - พระผมปฏิญาณแปลภาค ๒ - หน้าที่ 18 ให้นางทาสีเอาไปถึงด้วยคำว่า "เจ้าของเอาทารกนี้ใส่กระเดื่องแล้วเอาไปทิ้งที่กองหยาดเย็น" แท้จริง หญิงงามเมืองทั้งหลาย ย่อมเลื่อมลูกหญิง ไม่เสี่ยงลูกชาย เพราะซื้อสายของพวกหล่อนจะสืบไปได้ ด้วยลูกหญิง กาบ้าง สุนัขบ้าง ต่างพากันจับกลุ่มแวดล้อมเด็กไว้ ด้วยผลแห่งการเห่า อันเกิดแต่ความรักในพระปัญเจกพุทธเจ้า สัตว์ตัวหนึ่งก็ไม่อาจเข้าใกล้ได้ ในขณะนั้น คนผู้หนึ่ง ออกไปนอกบ้านเห็นการจับกลุ่มของกบและสุนัขนั้น คิดว่า "นี้เป็นเหตุอะไรกันหนอ ?" จึงเดินไปที่นั่น เห็นกากร หวนได้ความรักเหมือนดั่งลูกจึงนำไปสู่เรือนด้วยดีใจว่า "เราได้ลูกชายแล้ว." [นางกลิสินโมสมภารกไปให้โคเหยียบ] ในเวลานั้น เศรษฐีชาวเมืองโกสัมพี ไปสู่ราชกุฏ พบปูโรหิตเดินมาแต่พระองค์ จึงถามว่า "ท่านอาจารย์ วันนี้ ท่านได้รวบรวมความคิดเห็นของชาวนักธร อันเป็นเหตุเศร้าขดี เคราะห์ร้ายแล้วหรือ ?" ปูโรหิต ตอบว่า "ท่านมหาเศรษฐี ก็อะไรนั่นของพวกเราไม่มี เศร้าหรืออะไรมีแก่นบ้างหรือ ? ท่านอาจารย์." ปูโรหิต อย่างอื่นไม่มี แต่เด็กก็เกิดในวันนี้ จึงได้เป็นเศรษฐี ผู้ประกเสริฐในเมืองนี้. ครั้งนั้น ภรรยาของเศรษฐีมีภรรตรีจึง เพราะฉะนั้น เศรษฐี นั้น จึงส่งไปสู่เรือนโดยเร็วกว่า งไป จงทราบภรรยา ๑. ติกิณณนฤบุญฑุตโ ความประกอบแห่งนักธรอันเป็นเครื่องกระทำชิ้นดี.