พระธัมมักทุฎฐ์ฉบับแปล ภาค ๒ - หน้า 203 : หน้า 205/243

ประโยค๑๑ - พระธัมมักทุฎฐ์ฉบับแปล ภาค ๒ - หน้า 203 พระศาสดา. เพราะเหตุไร ? เธอจึงจะสั้น (อะสัก). พระสังกุฎิขัดนั้น ก็ราบกลัวเรื่องนั้นทั้งหมดแต่พระศาสดา จำเดิมแต่ว่าได้ว่ำว่าสาริศาสนุก จนถึงอพนัสด้านดีพระ เธอแล้ว ก็ราบกลัวว่า "เพราะเหตุนี้ ข้าพระองค์จึง (คิด) หลบหนี ไป พระเจ้าข้า." [---------------------------------------------------------------------------] ลำดับนั้น พระศาสดาตรัสจะว่า "มาเกิด ก็ญู เธอยืน คิดไปเลย ธรรมดานี้มีหน้าที่รอบบm แม้มีอยู่ในที่ไกล ควรที่ ภิกษุจักพยายามเพื่อประโยชน์แก่การฟันจากเครื่องผูกอรคะ โทสะ โมหะ-dingนี้แล้ว ตรัสพระคาถานี้ว่า "ชมเหล่าใด จักสำรวมจิต อันไปในที่ไกล เที่ยวไปดวงเดียว ไม่มีสิริ ระ มิฉะนั้นอภัย ชมเหล่านั้น จะพ้นจากเครื่องผูกแห่งมาร." [แก้รร] บรรดาทะเหล่านั้น บนว่า ทรงอุ้ม เป็นกัน (พึ่งทราบวินิจฉัย ด้านต่อไปนี้ ก็ชื่อว่า จะว่ารีไปและการมงอจิต โดยส่วนแห่งกิจมี ทิศบูรพาเป็นต้น แม้ประมาณเท่าในแม่งามุม ย่อมไม่มี จิตนั้นย่อม รับอารมณ์แม้ผู้อยู่ในที่ไกล เพราะเหตุนี้ จึงชื่อว่า ทรงอุ้ม อย่าง จิต ๗-๘ คง จะว่ามารเกิดขึ้นเนื่องเป็นข้อโดย ความรวมกันในขณะเดียว ย่อมไม่มี ในกาลมีในทีเกิดขึ้น จิตย่อม เกิดขึ้นที่ละคง ๆ เมื่อจิตดวงนั้นดับแล้ว จิตดวงใหม่ก็เกิดขึ้นทีละ