พระธรรมบทที่ถูกถอดแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 168 : หน้า 170/243

ประโยค๒ - พระธรรมบทที่ถูกถอดแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 168 น้อยบางจะนัน; ควรเผสังโฆษนั่นด้วยไฟอัปอาญเสียแล้ว ทำให้เป็นของไม่ควรเกิดขึ้นอีก" ดังนี้แล้ว ทรงหลงพระรัศมีปรากฏ ประหนึ่งว่า ประทับนั่ง ณ ที่พระหน้าองพระนั่งนั้น ตรัสพระกถานี้ว่า "ภูญาณดีแล้วในความไม่ประมาท หรือมีปกติ เห็นภัยในความประมาท ย่อมเผสังโฆษนั่นทั้ง ละเอียดและหยาบไป จุดไฟเผาเรืองมากและน้อย ไปนะนั้น." [แก้รอง] บรรดบทนั่นน บทว่า อุปมามตรโต ความว่า ยินดีคืออธิษฐาน แล้วในความไม่ประมาท ได้แก้ ยกกาลให้ล่วงไปด้วยความไม่ประมาท บทพระวา่ ปมทม ยกกาสิ์วา ความว่า ผู้อื่นภายใน ความประมาท มีการเข้าสิ่งรึกเป็นต้น, อีกประกาศหนึ่ง ชื่อว่า ผู้ทันความประมาทโดยความเป็นภัย เพราะความประมาทนี้เป็น รากแห่งความบูติเหล่านั่น. บทว่า สัญโญชน์ ความว่า สังโฆน ๑๐ อย่าง เป็นเครื่อง ประกอบ เครื่องผูก (หมู่สัตว์) ไว้กับทุกในวิญญู สามารถยังก์สัตว์ ให้มลงในวิญญูได้. ๑. สัตถกายิดิ ความเห็นเป็นเหตุติอต่อกันดี. วิจิกิจา ความโลภ ไม่แน่ใจ สีลัพพปรามาส ความถูกคลิ้ลและพรต. ถามราคา ความกำหนัดด้วยอำนาจอิสิฤส- กาม. ปฏิญ ความกระทบกระทั่งแห่งจิต. รูปราคา ความคิดในรูปธรรม. อรูปราคา ความคิดในอรูป. มน ความถี่ถ้วนว่ามันนี้เป็นนี้.. อุจจารณ์ ความคิดพล่าน. อวิชชา ความหลงเป็นเหตุไม่รู้จริง.