ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระบรมฯ ทรงถูกอัปลายแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 171
ข่าวว่า เธอทำอย่างนั้น จริงหรือ?" เมื่อท่านกรมฤทูลว่า "แน่แต่
พระองค์ผู้เป็นเจริญ ข้าพระองค์ไม่มีความคิดคล้อยคำยกย่อง ข้าพระองค์
อายพวกมนุษย์ที่เป็นญาติหลานนั้น ย่อมได้อาหารที่พอจะกลืนกินได้,
ข้าพระองค์คิดว่า เมื่อเราได้อาหารที่เลวร้ายตาม ประเด็นตาม ซึ่ง
พอยังถอดภาพให้เป็นไปได้แล้ว, ประโยชน์อะไรด้วยการแสวงหา
อาหารอีกค่า" ดังนี้แล้ว จึงไม่มา, ก็ติชื่อว่า ความคลาดคลั่งด้วย
หน่อยฎีไม่มีแก้ข้าวพระองค์ พระเจ้าข้า" แต่นามปกติ (พระองค์)
ก็ทรงทราบอ้อมอ้อมของท่านอยู่ จึงประทานสาทุการว่า "ติละ ๆ ภูกู"
ดังนี้แล้ว ตรัสว่า "ภูกู ก็ชื่อว่าพ่อได้อาจารย์เช่นเราแล้ว ได้เป็น
ผู้_m ก็น้อย ไม่อคธรรมนัก, เพราะว่า ชื่อว่า ความเป็นผู้คนเรานี้
เป็นแบบแผนของเรา เป็นประเภณีของเรา" ดังนี้แล้ว อันภิกษุ
ทั้งหลายพลอาราธนแล้ว ทรงน้อมคดีนาทีมากว่า
[เรื่องนกแกงเต่า]
ในอดีตกาล นกแกงเต่าหลายพันตัว อยู่ในป่าไม้เดือแห่ง
หนึ่งใกล้ฝั่งแม่คงคาในป่าหิมพานต์ บรรดานกแกงเต่าหล่านั้น
พระยานกแกงเต่าตัวดังนั้น เมื่อผลแห่งนั้นไปถึงตนเองผู้นั้นแล้ว,
จกกินหนูใบหรือเปลือกซึ่งยังเหลืออยู่ ดื่มน้ำในแม่คงคา เป็น
สัตว์ที่มีความปรารถนาด้อยอย่างยิ่ง สันโดษ ไม่ไปไหนอื่นด้วยคุณ
คือความปรารถนาด้อยและสันโดษของพระยานกแกงเต่านั้น ภาพของ
ท้าวสักขะไหวแล้ว.