พระบรมฯ ทรงถูกอัปลายแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 171 : หน้า 173/243

ประโยค - พระบรมฯ ทรงถูกอัปลายแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 171 ข่าวว่า เธอทำอย่างนั้น จริงหรือ?" เมื่อท่านกรมฤทูลว่า "แน่แต่ พระองค์ผู้เป็นเจริญ ข้าพระองค์ไม่มีความคิดคล้อยคำยกย่อง ข้าพระองค์ อายพวกมนุษย์ที่เป็นญาติหลานนั้น ย่อมได้อาหารที่พอจะกลืนกินได้, ข้าพระองค์คิดว่า เมื่อเราได้อาหารที่เลวร้ายตาม ประเด็นตาม ซึ่ง พอยังถอดภาพให้เป็นไปได้แล้ว, ประโยชน์อะไรด้วยการแสวงหา อาหารอีกค่า" ดังนี้แล้ว จึงไม่มา, ก็ติชื่อว่า ความคลาดคลั่งด้วย หน่อยฎีไม่มีแก้ข้าวพระองค์ พระเจ้าข้า" แต่นามปกติ (พระองค์) ก็ทรงทราบอ้อมอ้อมของท่านอยู่ จึงประทานสาทุการว่า "ติละ ๆ ภูกู" ดังนี้แล้ว ตรัสว่า "ภูกู ก็ชื่อว่าพ่อได้อาจารย์เช่นเราแล้ว ได้เป็น ผู้_m ก็น้อย ไม่อคธรรมนัก, เพราะว่า ชื่อว่า ความเป็นผู้คนเรานี้ เป็นแบบแผนของเรา เป็นประเภณีของเรา" ดังนี้แล้ว อันภิกษุ ทั้งหลายพลอาราธนแล้ว ทรงน้อมคดีนาทีมากว่า [เรื่องนกแกงเต่า] ในอดีตกาล นกแกงเต่าหลายพันตัว อยู่ในป่าไม้เดือแห่ง หนึ่งใกล้ฝั่งแม่คงคาในป่าหิมพานต์ บรรดานกแกงเต่าหล่านั้น พระยานกแกงเต่าตัวดังนั้น เมื่อผลแห่งนั้นไปถึงตนเองผู้นั้นแล้ว, จกกินหนูใบหรือเปลือกซึ่งยังเหลืออยู่ ดื่มน้ำในแม่คงคา เป็น สัตว์ที่มีความปรารถนาด้อยอย่างยิ่ง สันโดษ ไม่ไปไหนอื่นด้วยคุณ คือความปรารถนาด้อยและสันโดษของพระยานกแกงเต่านั้น ภาพของ ท้าวสักขะไหวแล้ว.