บทสนทนาในพระเชียงปทัฏฐ ภาค 2 : หน้า 238/243

ประโยค(2) - พระเชียงปทัฏฐถูกแปล ภาค 2 - หน้าที่ 236 เหล่านั้นหรือ? นาง. จ๊ะ นาย ฉันรู้จัก ลูกชายของท่านเหล่านั้นมีคนหนึ่ง, เขาไปไหมล่า? สหาย. แม่หามำเจริญ อย่าได้พูดถึงเขาเลย; ฉันกับเขา วันที่หนึ่ง ได้งในหยาน้อยอันมีความสุขออกไปเพื่ออาบน้ำ ไม่ทราบ ที่ไปของเขาเลย, เที่ยวคันค้างในนั้นและข้างนี้ ก็ไม่พบเขา จึงได้ บอกแก่บารดาและบิดา (ของเขา), แม้นารคาและบิดาทั้ง 2 นั้น ของเขา ได้ร้องให้คร่ำครวญ ทำกิจอันควรแก่คนผู้ล่าสลับไปแล้ว. นาง. ฉ คือเขานะ นาย. สหาย. แม่หามำเจริญ จงหลีกไป, นางพูดอะไร ? สหาย ของฉัน ย่อมงานเหมือนลูกเทวดา (ทั้ง) เขาเป็นผู้ชาย (ด้วย). นาง. ช่างเถอะ นาย ฉ คือเขา. ขณะนั้น สหายจามนามว่า "อันเรื่องนี้เป็นอย่างไร ?" นาง. วันนั้น เธอเห็นพระมหากัจฉายเณรผู้เป็นเจ้าเช่าไหม? สหาย. เห็นจ๊ะ. นาง. ฉเห็นพระมหากัจฉายเณรผู้เป็นเจ้าแล้ว ได้คำว่า 'สวย จริงหนอ พระเณรรูปนี้ควรเป็นภริยาของเรา, หรือว่าสิ้นสระของ ของเธอเรา พึงเป็นเหมือนแห่งสระของพระเณรนั้น,' ใน ขณะนี้ฉคิดแล้วนั่นเอง เผศจายได้หายไป, เผศจญิงปรากฏขึ้น, เมื่อเป็นเช่นนั้น ฉไม่อาจบอกแกใครได้ ด้วยความละอาย จึง หนีไปจากที่นั่นมา ณ ที่นี่ นาย.