ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระอรามปาทูอภิวัฒนาปะเลีย ภาค ๒ - หน้าที่ 52
บทกรมโดยเร็ว." เขาวิ่งไปด้วยคำสั่งดียวเท่านั้น รับบาตร นำมาแล้ว. เมื่อสรณะ ทำบาตรให้เต็มด้วยโภชนาของตน แล้วกล่าวว่า"เจ้ารับไป ถวายบาตรนี้ก็พระยังเป็นเจ้ เธอจะให้ส่วนบุญ แต่ท่านนี้แก่เจ้า." เขารับบาตรนั้นไปด้วยฝีเท้า (เร็ว) ถวายบาตรแก่พระปิยเจ้า ไหว้ด้วยเบญจางคประดิษฐ์ แล้วกล่าวว่า "ท่านเจ้าขา เวลาขวดแล้ว ข้าพเจ้าไปและมา ด้วยฝีเท้าเร็ววิ่ง, ด้วยผลแห่งฝีเท้าของข้าพเจ้า นี้ ข้ามีพระหลาย ๕ ซึ่งสามารถจะไปได้ ๕๐ โบชน์ ๑๖๐ โบชน์ ๑๐๐ โบชน์ ๒๐ โบชน์ จงเกิดขึ้นแก่ข้าพเจ้า, อันนี้ ร่างกายของข้าพเจ้าอยู่แล้ว ไปอยู่ ถูกแสงแห่งดวงอาทิตย์เผาแล้ว, ด้วยผลแห่งความที่ร่างกายถูกแสงแห่งดวงอาทิตย์ แผนเผานั้นของข้าพเจ้า ขอดูชาญของข้าพเจ้า จงแผ่ไปเช่นกันกับแสงแห่งดวงอาทิตย์ ในที่ ๆ เกิดแล้วและเกิดแล้ว ส่วนบุญ ในเพาะบิดามาตนี้ อนันต์ ให้แล้วแก่ข้าพเจ้า, ด้วยผลอันไหลออกแห่งส่วนบุญนั้น ขอบ็อชาญของข้าพเจ้า จงแผ่ไปเช่นกันกับแสงแห่งดวงอาทิตย์ ในที่ ๆ เกิดแล้วและเกิดแล้ว; ส่วนบุญ ในเพาะบิดามาตนี้ อนันต์ ให้แล้วแก่ข้าพเจ้า, ด้วยผลอันไหลออกแห่งส่วนบุญนั้น ขอบ็อชาญของข้าพเจ้า จงแผ่ไปเช่นกันกับแสงแห่งดวงอาทิตย์ ในที่ ๆ เกิดแล้วและเกิดแล้ว; ส่วนบุญ ในเพาะบิดามาตนี้ อนันต์ ให้แล้วแก่ข้าพเจ้า, ด้วยผลอันไหลออกแห่งส่วนบุญนั้น ขอบ็อชาญของข้าพเจ้า จงแผ่ไปเช่นกันกับแสงแห่งดวงอาทิตย์ ในที่ ๆ เกิดแล้วและเกิดแล้ว; ส่วนบุญ ในเพาะบิดามาตนี้ อนันต์ ให้แล้วแก่ข้าพเจ้า, ด้วยผลอันไหลออกแห่งส่วนบุญนั้น ขอบ็อชาญของข้าพเจ้า จงแผ่ไปเช่นกันกับแสงแห่งดวงอาทิตย์ ในที่ ๆ เกิดแล้วและเกิดแล้ว"