พระธีรมปัทโจถูกกวาแปล ภาค ๒ - หน้า 101 : หน้า 103/243

ประโยค๒ - พระธีรมปัทโจถูกกวาแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 101 ดัมในราชสกุล ได้ให้แก่กุ่มมโสกผู้มาจากป่า ครั้นทราบ (ว่า) เขาบริโภคแล้ว ถึงความเป็นผู้มิจฉาบง จึงพูดว่า "นายจ่า ฉันทั้ง ๒ เป็นผู้มึือสอ" ขอพักอยู่ในเรือนนี้ สักวัน ๒ วันเถอะ ! เขารับรองว่า "ได้ฉะ กุมโสกเสียรู้ชาววัง ที่นั่น นางกีบปฐมรตัวอย่างอ๋อต่อร้อย ทั้งเวลากินทั้งวันรุ่งขึ้น แล้วได้ให้แกเขา และรับทราบความที่เขาเป็นมิจฉาบบง แล้ว ก็วงอวน (อีก)ว่า "นายจ่า ฉันทั้ง 2 จักอยู่เรือนนี้ สัก 2-3 วัน" ดั้งนี้แล้ว อยู่ในเรือนนั้น เอาศตารอันคัดสานเตียงของเขาไว้ในแม่ครัวในนั้น ฯ เมื่อมา พอนั่งลงเท่านั้น, เตียงก็ขยับเมืองค่าง กล่าวว่าด "ทำไม เตียงนี้ จึงขาดไปอย่างนี้?" นางสนม. นายจ่า ฉันไมจอย่าห้ามพัด ได้ พวกเขามาประชุมกัน (เล่น) ที่นี่ล่ะซี กุมโสก.แม่ เพราะอภัยแก 2 คน ทุกนี้ฯ จึงเกิดแก่นั่น, เพราะในกาลก่อน ฉะนั้นมาไปไหน ๆ ก็ปะรดแล้วจึงไป. นางสนม. จะทำอย่างไรได้? ?พ่อต ฉันไม่อาจห้ามได้. นางตัด (ฐานเตียง) โดยท่านองนี้เลย สั้น 2-1 วันแม่ถูกเขาตำหนิดเตียงว่านั้นว่ากว่าร่า (แกตัว) อย่างนั้นแล้วตัดเชือกที่เหลือ วันเชือกเส้นเล็ก ๆ ไว้ เส้น 2 เส้น วันนั้น เมือเผาพ่อบังนเท่านั้น ฐาน (เตียง) ทังหมดต dal ไปที่พื้นคน. ศรีษะ (ของเขา) ได้ (ฟูบลง) รวมเข้ากับเขาทั้ง 2