พระธัมป์ทัณฑ์: บทสนทนาที่เปิดเผย : หน้า 239/243

ประโยค ๒ - พระธัมป์ทัณฑ์ถูกแปลภาค ๒ - หน้าที่ 237 สหาย. ตายจริง เธอทำกรรมหนักแล้ว, เหตุไร เธอจึงไม่ บอกแก่กันเล่า? เออ ก็เธอให้พระธรรดโทษแล้วหรือ? นาง. ยังไม่ให้น่าดโทษเมนะ นาย, ก็เธอรึหรือ? พระธรร อยู่ ณ ที่ไหน? สหาย. ท่านอาคันนครนี้แหละอยู่. นาง. หากว่า ท่านเที่ยบินทบาท พึงมาในที่นี้ไซร้, ฉันพึง ถ้วยภิกษาหารแก่พระผู้เป็นเจ้าของฉัน. สหาย. ถ้ากระนั้น ข ขอเธอจริงๆทำสักกระรั่ว, ฉันจึงพระ ผู้เป็นเจ้าของเราให้ดโทษ. [นางขอขมาพระมหากัจฉายเณร] เธอไปสู่ที่อยู่ของพระธรร ไว้แล้ว นั่ง ณ ที่ควรส่วนหนึ่งแล้ว เรียนว่า "ท่านของรับ พรุ่งนี้ นิยมตำนับรับภิกษาของกระผม." พระธรร. เศษฐิปุตร ท่านเป็นแกมมใช่หรือ? เศษฐิปุตร. ท่านอรบขอท่านอย่าได้ถามความทีพระผม เป็นแกมเลย, พรุ่งนี้ ขอนิมนต์ท่านรับภิกษาของกระผมเกิด, พระธรร รับนิมนต์แล้ว ถ้ากระเป็นอันมาก เขาได้ตระ- เตรียมไว้ในเรือนเพื่อพระธรร วันรุ่งขึ้น พระธรร ได้ไปสู่ประตู เรือน ขนานั้น เศษฐิปุตร นิยมฑ่านให้นั่งแล้วอั่งผาล (เลี้ยงดู) ด้วยอาหารประณีต พาหญิงนั่นมาแล้ว ให้หมอลงที่ใกล้เท้าของ พระธรร เรียนว่า "ท่านขอรับ ขอบท่านจอดโทษแก่หญิงผู้สหาย ของกระผม (ด้วย)"