พระจัมปััทฐถูกแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 217 : หน้า 219/243

ประโยค๒ - พระจัมปััทฐถูกแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 217 ผีหัวขาดในที่สุดที่จงกรม ผมได้เห็นร่างฝีในที่พักกลางคืน ผมได้ยินเสียงอมบุญในที่พักกลางวัน ที่นี่เป็นที่ควรเว้น, ในที่นี้ ความไม่ผาสุกมีแก่พวกเรา, พวกเราจากไปที่สำนักของพระศาสดา" กิฎฐุเหล่านั้น ออกไปสู่สำนักของพระศาสดาโดยลำดับ ถวายบังคมแล้วนั่ง ณ ส่วนข้างหนึ่ง [พระศาสดาประทานอาวุธ] ลำดับนั้น พระศาสดาตรัสะกิฎฐุเหล่านั้นว่า "กิฎฐุทั้งหลาย พวกเธอจักไม่อาจอยู่ในที่นี้หรือ?" กิฎฐุ อย่างนั้น พระเจ้าข้า อารมณ์อันน่าหวั่นไหวปนนี้ปรากฏแก่ข้าพเจ้าองค์ทั้งหลาย ผู้ผ่านนักอยู่ในที่นั้น, เพราะเหตุฉะนั้น จึงมีความไม่ผาสุกเห็นปานนี้ ด้วยเหตุนี้ ข้าพเจ้าจึงทั้งหลาย จึงคิดว่า "ที่นี่ เป็นที่ควรเว้น." ทั้งที่นี่มาสู่สำนักของพระองค์แล้ว. พระศาสดา. กิฎฐุทั้งหลาย พวกเธอไปในที่นั้นนั่นแสนควร. กิฎฐุ. ไม่อาจ พระเจ้าข้า. พระศาสดา. กิฎฐุทั้งหลาย พวกเธอไม่อาจอารมณ์ไป, บัดนี้พวกเธออย่าเอาวุธไปเดี๋ยว. กิฎฐุ ถื่อเอาวุธชนิดไหนไป? พระเจ้าข้า. พระศาสดา กล่าวว่า "เราเอาให้เอาวุธแก่พวกเธอ, พวกเธอจึงเอาอาวุธที่เราให้ไป" ดังนี้แล้ว ครั้นสนตลอดสูตรทั้งสิ้นว่า "ผู้ฉันต์บก (บทอัษสงบ) พึงทำสิกขา ๓ หมวด