พระธัมมัปปัณฑกวลภา - ภาค ๒ : หน้า 147/243

ประโยค - พระธัมมัปปัณฑกวลภาแปล ภาค ๒ - หน้า 145 สักกะผู้เป็นออมแห่งเทพทั้งหลาย เพราะฉะนั้น เขาจึงเรียกว่า “ท้าวสุชัมมิ” มหา. ท้าวสักกะผู้เป็นออมแห่งเทพทั้งหลาย เสวยราชสมบัติเป็นอิสระชิ้นของเทพทั้งหลายชั้นดาวดึงส์ เพราะฉะนั้น เขาจึงเรียกว่า “เทพามินทน์” มหา. ท้าวสักกะถึงความเป็นท้าวสักกะแล้ว เพราะได้สมาทานวัตถาทาน ๓ ใด, วัตถบ ๓ นั้น ได้เป็นอันดับท้าวสักกะผู้เป็นออมแห่งเทพทั้งหลาย ซึ่ง (ครั้ง) เป็นมนุษย์ในกาลก่อน สมาทานให้บริบูรณ์แล้ว; วัตถบ ๓ ประการเป็นไฉน ? คือเราพึงเป็นผู้เลี้ยงมรคบิดาตลอดชีวิต พึงเป็นผู้ปกปิรปะพฤติอ่อนน้อมต่อลูกใหญ่ ในครรล ตลอดชีวิต พึงเป็นผู้พูดก่อนหวานตลอดชีวิต พึงเป็นผู้พูดไม่โกรธตลอดชีวิต ถ้าความโกรธพึงเกิดแก่เราใช่เรารึ เราพึงทำมหันต์เสี่ยงผลนี้เดียว ดังนี้ มาหลิง ท้าวสักกะถึงความเป็นท้าวสักกะ เพราะได้สมาทานวัตถบ ๓ ใด, วัตถบ ๓ นั้น ได้เป็นของอันว่าท้าวสักกะ ผู้เป็นออมแห่งเทพทั้งหลาย (ครั้ง) เกิดเป็นมนุษย์ในกาลก่อน สมาทานให้บริบูรณ์แล้ว จะนี้แหละ (พระผู้มีพระภาค ได้ตรัสำไปว่าเราทรนีนี้แล้ว, พระสุดาสาดา ๑. หมายความว่า เตรียมหยิบสิ่งของให้ทาน.