ประวัติเทวราช : หน้า 62/243

เทวราช. ขออย่าซักถามเลย พระผู้เป็นเจ้า. คามส. จงบอกมาเกิด ท่านเทวราช. เทวราชนั้น ละอายอยู่ เพราะกรรมที่ตนทำไว้ เป็นกรรมเล็กน้อย จึงไม่กล้าจะบอก, แต่เมื่อถูกบังคับเสี้ยมให้ซี้ซ้อง ๆ เข้าก็กล่าวว่า “ถ้ suchนั่น ขอท่านทั้งหลายจงฟัง” ดังนี้แล้ว จึงเล่าไป. [ประวัติเทวราช] " ได้ยินว่า เทวราชนั้น เป็นคนดีใจในหนี่ง แสดงหาภาระงาน จ้างอยู่ ได้การงานจ้างในสำนักของอนาถปัณเศรษฐี แล้ว ก็อาศัยงานนั้นเลี้ยงชีวิต. ต่อมา เมื่อถึงวันอุโบสถวันหนึ่ง อนาถปัณทิก-เศรษฐี มาจากวิหารแล้ว ถามว่า “ในวันนี้ ใคร ๆ ได้บอกความเป็นวันโบสถ์แก่ลูกจ้างคนนั้นแล้วหรือ?" คนในบ้านตอบว่า “ข้าแต่ยาย ยังไม่ได้บอก.” อนาถปัณทิกะ คิดว่า “ถ้าเช่นนั้น พวกเจ้าหุงข้าวเย็นไว้สำหรับเขา” ครวนั้น คนเหล่านั้นก็สุขใจแห่งข่าวสารอถบันทึกไว้เพื่อชายนัน. ชายนัน ทำงานในปัจจฉลาวันนั้น มาเวลาเย็น เมื่อเขาดำข้าวให้ ก็ยังไม่บริโภคโดยพลันก่อนด้วยคิดว่า “เราเป็นผู้กวาดแล้ว” คิดว่า “ในวันนี้ทั้งหลายอื่น ๆ ความโกหกลใหญ่ ย่อมมีในเรือนนี้ว่า “ขอท่านจงให้ข้าว ขอท่านจงให้แกง ขอท่านจงให้กับในวันนี้ ทุกคนเป็นผู้มีเสียง นอนแล้ว. พากันคุดอาหารไว้เพื่อเราทนเดียวเท่านั้น, นี้เป็นอย่างไรหนอ ?” จึงถามว่า "คนที่เหลือ บริโภคแล้วหรือ ?” คนทั้งหลายตอบว่า