การตีความพระคาถาในพระจุฬ์ทัศมี : หน้า 180/243

ประโยค- พระจุฬ์ทัศมีฉบับแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 178 บทว่า วารีโอว แล้วว่า ดูปลา สองว่่า ถา เ จิตาโต ได้แก่ อันพรานเบ็ดชัดไปบนบก ด้วยมือ เท้า หรือด้วยเครื่องคัด มีท่าทายเป็นต้น อย่างใดอย่างหนึ่ง พึ่งทราบว่านฉัยในบทพระคาถาว่า โอภมกตออคโต (ดัง ต่อไปนี้)- น้ำ ชื่อว่า โอกะ (ได้) ในคำว่า "ภิคุณชาวเมืองปายู" มี จิรงชุ่มด้วยน้ำ ได้มาสู่มือฉบับดี เพื่อประสงค์จะให้พระศาสดา: " อาลัย ชื่อว่า โอกะ (ได้) ในคำว่า "มูลินะอัลยแล้ว ไม่ดีที่ อยู่.." แม้คำว่า 2 ก็อมได้ในบทพระคาถานี้ ในบทว่า โอกโมกต นี้ มีเนื้อความ (อย่าง) นี้ว่า "จากที่อยู่คือน้ำ คือจากอาลัยกล่าว คือน้ำ" บทว่า อุผะโท แปลว่า อันพรานเบ็ดขึ้นแล้ว บทพระคาถาว่า ปรีมุตตติติ จิตติ คำว่า จิตติ นี้คือ ทียินดีแล้วในอาลัยคือความคุณ 5 อันพระโยคาวรยขึ้นแล้วจาก อาลัยคือความคุณ 5 นั้น ชัดไปในวิสาสนากษมะฏฐาน เผ่าด้วยความ เพียงอันเป็นไปทางกบและเป็นไปทางกิษด เพื่ออัฐะ กล่าวคือ บ่วงมาร ย่อมดำรน คย่อมไม่อาจตั้งอยู่ในวิสาสนามมุฐาน นันได, เหมือนอย่าง ปลา นั้นอันพรานเบ็ดขึ้นจากอาลัยคือ น้ำแล้ว โยนไปบนบก เมื่อไม่ได้ น้ำ ย่อมคืนสนะนั่น แม้เมื่อเป็นอย่างนี้ บุคคลมีญาณ ไม่อคฎรยะ ย่อมทำกิจนั่นให้ตรง คือให้เวร แก้การงาน โดยยึดที่กล่าวแล้ว นั่นแล