บทสนทนาในพระธัมปทธภูมิภาค ๒ พระธัมมปทัฏฐกถาแปล ภาค 2 หน้า 53
หน้าที่ 53 / 243

สรุปเนื้อหา

ในบทสนทนานี้ พระธัมปทธภูมิได้พูดคุยและตั้งคำถามเกี่ยวกับประสบการณ์และสถานการณ์ต่าง ๆ โดยมีการพูดถึงบาดแผลและการตอบสนองต่อเหตุการณ์ในนั้น มีการแสดงถึงความเจ็บปวดและการรอคอยในขณะที่ผู้คนกำลังช่วยเหลือและให้ความสนใจต่อพระพุทธเจ้า ซึ่งในขณะนั้นมีการสื่อสารถึงความรู้สึกซึ่งบ่งชี้ถึงความเชื่อและความเคารพในพระองค์อย่างมาก.

หัวข้อประเด็น

-การสนทนาในศาสนา
-พระพุทธเจ้า
-บทบาทของพระในประวัติศาสตร์
-การแสดงออกซึ่งความรักและความเคารพ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - พระธัมปทธภูมิแปล ภาค ๒ - หน้า 51 ประดฤทธพระนครว่า "ท่านเจ้าข้า ท่านได้อะไร ๆ บ้างไหม ?" พระ ป้อนไจกพุทธเจ้า ตอบว่า "ก็เจ้าทำอากาศอั้นไม่ได้แกเราแล้ว มิใช่หรือ ?" ม. ถังกระนั้น ขอท่านจกกลับเข้าไปก่อน, คราวนี้ ข้าพเจ้า จักไม่ทำ. ป. เราจักไม่กลับอีก. ก็ถ้าพระป้อนไจกพุทธเจ้านั้น พิงกลับไปไช่, มารับนั้น จะพิง ส่งร่างของชามเมืองทั้งสิ้น แล้วปรามือทำหัวเราะเย่ออกจาก, เมื่อ พระป้อนไจกพุทธเจ้ามิกลับ มาร ก็ทยอยไปในที่นี้เอง ขณะนั้น อิสระชนผู้นั้น พอเห็นพระป้อนไจกพุทธเจ้า ผู้อยู่ด้วยทั้งหมดตามที่ ล้างไว้แล้ว (เปล่า) จึงไหว แล้วถามว่า "ท่านเจ้าข้า ท่านได้ อะไร ๆ บ้างไหม ?" ท่านตอบเขาว่า "ผู้มืออุ่น ฉันเที่ยวไปแล้ว ออกมาแล้ว." เขาคิดว่า "พระจะเป็นเจ้า" ไม่ตอบคำทีเราถาม กลับ กล่าวคำอื้นเสียง, ท่านคงจะแง้ไม่ได้อะไร ๆ." ในทันใดนั้น เขาแลดู บาดแผลของท่าน เห็นบาดแผลว่า คืบเป็นผุแล้วกลัีด, แต่ไม่อาจรับบาด เพราะยังไม่รู้ว่า วัดในเรือนของตน เสร็จแล้วหรือยังไม่เสร็จ จึงกล่าวว่า "ท่านเจ้าข้า ขอท่านจงรอหน่อย" ดังนี้แล้ว ก็ไปรุู่เรือน โดยเร็ว ถามว่า "มัดสำรับเราเสร็จแล้วหรือ ?" เมื่อครูบใช้ ตอบว่า "เสร็จแล้ว" จึงกล่าวว่าคนรับไว้จังว่า "พ่อ คนอื่นมีม ความเร็วอันสมบูรณ์กว่าจ้า" ไม่มี, ด้วยพี่ออ้นเร็ว เจ้านไกลพระ ผู้นี้จ้านนั้น กล่าวว่า "ท่านเจ้าข้า ขอนางให้น้าสร, แล้วรับ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More