ประโยค๒ - พระฐัมม์ทัฬฐถูกแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 164 : หน้า 166/243

ประโยค๒ - พระฐัมม์ทัฬฐถูกแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 164 เข้าไปสู่สุริยตามทางที่มาแล้วนั้นแล ไม่ยกสะขึ้นอีก. ฝ่ายท้าวสักกะ ทรงนางสาวอรุושרซื้อสุขาไปพนนครแล้ว ทรงสถานาไว้ในตำแหน่งหน้าหมานองอัปสร ๒ โกฏกิ่ง. งามทูล ขอพระท้าวสักกะว่า "ขอเดชะพระมหาราชา มาตาดิบหรือ พี่ชายพี่หญิงของหมอผมฉัน ในเทวโลกนี้ ไม่มี; พระองค์จะเสด็จไป ในที่ใด ๆ พึง (ทรงพระครูณา) พาหม่อมฉันไปในที่นั้น ๆ (ด้วย) ท้าวเธอได้รับประทานปฏิญาณว่ากว่า "ได้." [พวกอรุทธสวดท้าวสักกะ] ก็จำเดิมแต่นมา เมื่อตอกจิตตปาดลินา พวกอรุธประสงค์ จะรบกะท้าวสักกะ ขึ้นมาเพื่อหมายจะค่อยฤทธิ์ ด้วยสำคัญว่า "เป็น เวลาที่ดอกประจิตกิของพวกเราบาน" ท้าวสักกะได้ประทาน อารักษแก่พวกในภายใต้สุทร. ฉนั้น พวกครูท, ฉนั้น. พวกกุมภัณฑ์, ฉนั้น พวกยักษ์, ฉนั้น ท้าวจตุรมาราช, ส่วน ชั้นบนกว่าทุก ๆ ชั้น ประดิษฐานรูปจำลองพระอินทร์ ซึ่งมีวิชชาวุธ ในพระหัตถ์ไว้ที่วาระแห่งเทพนตร์. พวกอรุษไม่นั้นพวกนาคเป็น ดีนมาแล้ว เห็นรูปอ่างพระอินทรมหาได้ใกล้ ก็ย่อมหนีไป ด้วย เข้าใจว่า "ท้าวสักกะเสด็จออกมาแล้ว." [อนิสงส์ความไม่ประมาณ] พระศาสดา ตรัสว่า "มหาลี มูมมานพบปฏิบัติลอปุสม- ปฏิบาทอย่างนี้; ก็แล มมมานฝัน ไม่ประมาณอย่างนี้ จึ่งถือความ เป็นใหญ่เห็นปานนี้ ทรงเสวยราชในเทวโลกทั้ง ๒, ชื่อว่าความไม่