พระยิ้มมัดที่ถูกฉายแสง ภาค 2 : หน้า 204/243

ประโยค- พระยิ้มมัดที่ถูกฉายแสง ภาค 2 - หน้าที่ 202 ถูกสงสารสัตย์ซื่อสมัย, ทราบเรื่องที่พระหลานชายนันฉันแล้ว ๆ ทั้งหมด, จึงพูดว่า "สงสารสัตย์ เธอไม่ได้อาจจะให้ประหารมฤคาคม, ในเรื่องนี้ พระเดชผูกมีโทษอะไรล่ะ?" เธอคึว่า "ตายจริง เราฉายายแล้ว, นั่นว่าพระอุปชะนะ รู้เรื่องที่เราคิดแล้ว ๆ, เราจะต้องการอะไรวด้วยความเป็นสมดุลย์" ดังนี้ แล้ว จึงทั้งพัดกันดล ลาปราศเพื่อหนีไป. [พระศาสตรสถานที่เกิดขึ้น] ลำดับนั้น ภิกษุหนุ่มและสามเณรทั้งหลาย ได้ตามจับภิกษุณั้น พามยังสมาคมพระศาสนา พระศาสดาทอดพระเนตรเห็นภิกษุณั้นแล้ว ศรัถวามว่า "ภิกษุพวกหลาย พวกเธอมาทำไมกัน?" พวกเธอ ได้ก้มรบหน่อยหรือ? พวกกิจ. อย่างนั้น พระเจ้าข้า พวกข้าพระองค์ทั้งหลาย หนุ่มรูปนั้น ซึ่งกระสัน (จะสึก) แล้วหลบหนี มายังสมาคมพระองค์. พระศาสดา ได้ยินว่า อย่างนั้นหรือ? ภิกษุ. พระสงฆ์ขิต, อย่างนั้น พระเจ้าข้า. พระศาสดา. กิฐ เธอทำกรรมหน้าของงั้น เพื่ออะไร? เธอเป็นบุตรของพระพุทธเจ้าของคันนี้ ผู้ปรารถนาความเพียร บวชในศาสนาของพระพุทธเจ้า ผู้ซึ่งเราไม่ใช่หรือ? ไม่ได้อาจให้เขาเรียกตนว่า 'พระโสดาบัน', 'พระสกทาคามี', 'พระอนาคามี' หรือ 'พระอรหันต์;' ได้ทำกรรมหน้าของงั้นเพื่ออะไร? พระสงฆ์ขิต, ข้าพระองค์จะสึก (จะสึก) พระเจ้าข้า.