พระบรมโพธิสมภาร - ภาค 2 - หน้าที่ 105 : หน้า 107/243

ประโยค - พระบรมโพธิสมภาร- ภาค 2- หน้าที่ 105 "เจ้าหรือ ? ชื่อภูโมสก." ภูโมสก. ข้แต่สมติทิพ พระเจ้าข้า. พระราชา. เพราะเหตุไร เจ้าจงปิดทรัพย์เป็นอันมากไว้ ใช่ฉอ? ภูโมสก. ทรัพย์ของข้าพระองค์จจักมีแต่ไหน ? พระเจ้าข้า (เพราะ) ข้าพระองค์ทำการรับจ้างเลี้ยงชีวิต. พระราชา. เจ้าทำอย่างนั้นนะ ; เจ้าลงทำไม ? ภูโมสก. ข้าพระองค์มีได้ลง พระเจ้าข้า, ทรัพย์ของ ข้าพระองค์ไม่มี (จริง). ที่นั้น พระราชาชทรงแสดงหาปะเหล่านั้นแก่เขาแล้ว ตรัส ว่า "หาปะเหล่านี้ ของใครกัน ?" [ภูโมสกเผยำจำนวนทรัพย์] เขากำ (หาปะ) ได้ คิดว่า "ตายจริง ! เราจับหายแล้ว;" อย่างไรหนอ หาปะเหล่านี้ จึงมาคาถิพระหัตถของพระเจ้าอยู่หัว ได้?" และไปข้างโน่นบ้างดี ถึงเห็นหญิงทั้ง ๒ คนั้น ประดับประคา ยืนเฝ้าอยู่รมพระทวารท้อง จึงคิดว่า "กรรมสิเด็กน่ำ่น; ชะรอย พระเจ้าอยู่หัว พิงแต่งหญิงเหล่านี้ (ไปโล้ลวงแน่นอน)." ขณะนั้น พระราชา ตรัสกระบว่า "พูดไปเกิด ผู้เจริญ, ทำไม ? เจ้าจึงทำอย่างนั้น." ภูโมสก. เพราะที่พึ่งของข้าพระองค์ไม่มี พระเจ้าข้า. พระราชา. คนเช่นเรา ไม่ควรเป็นที่พึ่ง (ของเจ้า) หรือ ?