พระจันทร์ถูกฉากแปลง ภาค ๒ - หน้า 38 : หน้า 40/243

ประโยค / พระจันทร์ถูกฉากแปลง ภาค ๒ - หน้า 38 ในครั้งนั้น เศรษฐี กล่าวว่าภรรยา "นางมังเจริญ ผู้นา โดยท่านองนี้ ย่อมไม่ถูกใจแม่ของแม้บังเกิดเกล้า ทราบว่า สหาย ของเราสะทรัพย์วันและพัน ให้ท่านแก่คนเดินทาง คนกำพร้าเป็นตัน เราส่งลูกสาวไปในนั้น ให้กินอาหารราม บำรุงสีรในที่นี้แส สักวัน สองวันแล้ว จึงจักเย็นสหาย" นางรับว่า "ดีแล้ว นาย" เขาพา กันพักอยู่ที่ศาลานั้นแแล. ในวันที่รุ่งขึ้น เมื่อเขาบอกเวลาแล้ว เมื่อคน กำพร้าและคนเดินทางเป็นต้น กำลังไปเพื่ออาหาร มารดา และบิดาจ่งส่งลูกสาวไปด้วยคำว่า "แม่ จงไปอาการมาเพื่อพวก เรา." ซึ่งของตระกูลที่มีโอกาสมาก ไม่อายเทียว เพราะความที่ คนมีความอายอันความวิตกิตแตกมาแล้ว ถือเอาไปเพื่อความ อาหารกับคุณกำรดี อนิตตกภูมิ์ ว่า "ท่านจักรับก็ส่วน ? แม่" ก็คอว่า "๑ ส่วน." นี้นั่น มิตรภูมิพี จึงให้ัดตาหาร ๑ ส่วนแกน่าง. เมื่อบางนำดรามแล้ว ทั้ง ๓ ถึงเพื่อบริโภคร่วมกัน. ครั้งนั้น มารดาและลูกสาว จึงกล่าวะเศรษฐีว่า "นาย อันความ วิตกิต ย่อมเกิดขึ้นแม้แต่ตระกูลใหญ๋ อย่านึกถึงพวกฉัน จงบริโภก เกิด, อย่าคิดเลย." อ้อนวอนด้วยประการต่าง ๆ ยังเศรษฐีนั้นให้ บริโภกแล้ว ด้วยประการอย่างนี้. เศรษฐีนั้น บริโภกแล้ว ไม่สามารถจะให้อาหารย่อยได้, เมื่อ อรัญวันไปยอ, ก็ได้ทำกาแล้ว. มารดาและลูกสาว คำครองอรุ ร่าให้อ่วยประการต่าง ๆ ในวันที่รุ่งขึ้น เด็กหญิง (กุมาริกา) เดิน ร้องไห้ไปเพื่อความอาหาร อันมิตรภูมิพีน เห็นเขาแล้วจึงถาม