ประโยค๒ - พระอรหันต์ถูกอปลแก้ภาค ๒ - หน้าที่ 102 : หน้า 104/243

ประโยค๒ - พระอรหันต์ถูกอปลแก้ภาค ๒ - หน้าที่ 102 เขาลูกนี้ได้ ก็คืพูดว่า "ฉันจะทำอะไรได้ ? บัดนี้ จักไปไหนได้ ? ฉันเป็นผู้ถูกกลาวแกทำไมให้เป็นเจ้าของแห่งเตียงเป็นที่นอนเสียแล้ว." นางสมม ปลอบว่า "จัด acte อย่างไรได้ล่ะ ? พ่อ ฉันไม่อาจห้ามเด็ก ๆ ที่คุ้นเคยได้ ช่างเถอะ, อย่าวุ่นวายไปเลย, นายจักไปไหน ? ในเวลานี้" ดังนี้แล้ว เรียกชิดมา บอกว่า "แม่หนู เจ้า จงทำโอกาสสำหรับเป็นที่นอนแห่งพี่ชายของเจ้า." [ภูมิใจสถา ได้ลูกสาวของนางสมมเป็นภรรยา] กิจนั้น นอนที่ชั้นหนึ่งแล้ว พูดว่า "นายคะ เชิญนามา (นอน) ที่นี่." แม่นางสมมก็ตกลงว่ากุลม โโมสกันว่า "เชิญพ่อ ไปนอนกับน้องสาวเดิม พ่อ." เข้านอนบนเตียงเดียวกับกิจนางสมมมัน ได้ทำความเจริญดีในวันนั้นเอง. นางภูมิรา ร้องไห้แล้ว. ที่นี้ "มารดาก็ถามเขาว่า "เจ้า ร้องไห้ทำไมล่ะ ? แม่หนู." ธีด. กรรมชื่อก็ถือแล้ว แม่. มารดาพูว่า "ช่างเถอะ แม่หนู เรา อาจจะทำอะไรได้, เจ้ได้ ผิวคนหนึ่งก็ได้ กุลมโโมสนี้ ได้หญิงผู้ซึ่งมารอแล้วก็ดี ยอมนะสมควร" ดังนี้แล้ว ได้ทำภูมิโมสทัน ให้เป็นบุตรเขยแล้ว. เขาทั้ง ๒ อยู่สมัครสังกัดกันแล้ว. [ภูมิโมสกต้องจ่ายทรัพย์เพราะอาณายของนางสมม] โดยกล่าวว่าไป ๒-๓ วัน นางสมมันก็ส่งข่าว (กรมบุตร)