พระจันทิมปัฏฐกาถาแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 37 : หน้า 39/243

ประโยค - พระจันทิมปัฏฐกาถาแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 37 [ทำสาลฝาเรือนหนีอ่มพั้นฮิวาศักดิ์] ในกาลนั้น เสรฐี นามว่า ภัททวดี ในภพวิดนคร ได้เป็นอาจิณูพุทธะหยาของโบสถ์เศรษฐีแล้ว โบสถ์เศรษฐี ได้ ฟังสมบัติและประเทศของภัททวดีเศรษฐี ในสำนักงานของ พ่อค้า ซึ่งมาแล้ว จากภพวิดนคร ปราจนความเป็นหลาย กับเศรษฐีผู้นั้น จึงส่งเครื่องบรรณาการไปแล้ว แม้ภัททวดีเศรษฐี ได้ฟังสมบัติและวรรณะและประเทศของโบสถ์เศรษฐี ในสำนักงานของพวก พ่อค้า ซึ่งมาแล้ว จากกรุงโกลัมพี ปราณนาความเป็นส หายกับ เศรษฐี จึงส่งเครื่องบรรณาการไปแล้ว เศรษฐีทั้ง 2 นั้น ได้เป็น อุฏฐุบุพพสหายกันและกัน อยู่แล้ว อย่างนี้ ในการอื่น อุฏฐกตกโรคแล้ว ในเรือนของภัททวดีเศรษฐี เมื่ออุฏฐกโรคนั้นตกแล้ว แต่ลงก็ยอมตายก่อน ต่อกัน ตักคน หนู ไก่ สุกร สุนัข แมว โก ทาสหญิง ทาสชาย ย่อมตายไปโดย ลำดับกันทีเดียว มนุษย์เจ้าของเรือนย่อมตายทีหลังเขาหมด. ใน ชนเหล่านั้น พวกใดทำลายฝาเรือนหนีไป พวกนั้นย่อมได้ชีวิต. แม้ ในกาลนั้น เสรฐี รายและลูกสาว ก็ถึงปีโดยวิธีนั้น ปรารถนา จะเห็นโบสถ์เศรษฐี จึงดำเนินไปสู่วงโกลัมพี. 3 คนนี้ มีสืบยง หมดลงในระหว่างทาง มีสี่รอิจิโรยด้วยลมและแดด และด้วย ความวิตกระทาย ถึงกรุงโกลัมพีด้วยความลำบาก อาบน้ำในสถาน อันสบายด้วยน้ำแล้ว ก็เข้าไปสู่าสถานหนึ่ง ซึ่งประชุมเมือง ๑. เพื่อนที่ไม่เคยพบเห็นกัน