ประโยค - พระบรมปฏิญาณแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 50 : หน้า 52/243

ประโยค - พระบรมปฏิญาณแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 50 วาสุทัตถา. ข้าแต่พระบิดา ทรงวา มีโอกาสขนาด ๑ จะต้อง เก็บในเวลาค่ำคืน ด้วยสัญญาดวงดาว เพื่อประโยชน์เป็นอุปกรณ์ แห่งมนต์, เพราะฉะนั้น ในเวลาที่จะหอมฉันต์ ออกไปในเวลา หรือออกเวลา จึงควรที่จะประดุ ๑ กับพาหนะตัว ๑. พระราช ทรงรับว่า“ได้.” พระเจ้าอุเทนและพระนางวาสุทัตตานั้น ได้ออกประดุ ๑ ซึ่ง ตนพอใจ ไว้ในมือแล้ว. [พาหนะ ๕ ของพระเจ้าถนต์โชค] ก็พระราชา มีพาหนะทั้ง ๕ คือ นางช้างตัว ๑ ชื่อ ภัทวดี ไปได้วันละ ๕๐ โยชนี. ทาศึกว่า กากะ ไปได้ ๖๐ โยชนี. มัจ ๒ ตัว คือ ม้าราลี่ และม้ามบุญาถน ไปได้ ๑๐๐ โยชนี ชำพาครี ไปได้ ๑๒๐ โยชนี. [ประวัติที่จะได้พาหนะเหล่านั้น] ดังได้ยินมา พระราชพระองค์นั้น ในเมื่อพระพุทธเจ้ามีได้ ทรงอุปถัมภ์ ได้เป็นคนรับใช้อย่างอิสรานผู้นั้น. ต่อมา วันหนึ่งเมื่อ อิสระผู้นั้น ไปนอกพระนคร อาบน้ำเสร็จมาอยู่ พระจิงเก-พุทธเจ้าคนหนึ่ง เข้าไปสู่พระนครเพื่อบิณฑบาตฯ ไม่ได้กินเลย. สักอย่างหนึ่ง เพราะชาวเมืองทั้งสิ้น กุมารีทอดใจ มีมาตรตามที่ล้างไว้ แล้ว (เปล่า) ออกไป. ลำดับนั้น มารเข้าไปหาพระปัจเจก-พุทธเจ้านั้น ด้วยเหตุที่ไม่มีใครรู้จัก แล้วถามท่านในขณะท่านถึง